Hoe begon Gerard Nijboer bij Daventria? Als erkend hardloper, die naast het hardlopen ook de zonnige andere kant van het leven zag, kwam ik via een feest van de verpleegkundigen van het ziekenhuis in Deventer in gesprek met een verlegen verpleegkundige uit Raalte die mij vroeg of hij een keer mee mocht trainen bij Daventria.

Hij had al wel eens hardgelopen maar wilde zich wel eens meten met andere lopers. Bang was hij wel dat hij moest gaan hoogspringen, verspringen enz. want daar had hij totaal geen oren naar. Ik stelde hem gerust en nodigde hem uit eens te komen trainen op de trainingsavond. Ach je weet wel hoe dat gaat: de mindere goden proberen zich direct te profileren. Deze nieuweling zou wel eens leren wat hardlopen was. Helaas was ik er zelf niet bij die avond….maar onder leiding van Dick de Grood werd er een fikse duurloop van drie kwartier gemaakt waarbij de nieuweling uit Raalte na drievierde gedeelte van de duurloop bijna sprintend eraf werd gelopen en wat teleurgesteld huiswaarts ging.

Een maand hoorden wij niets meer van Gerard uit Raalte. Toch stond hij er weer op de training en nu waren de rollen duidelijk omgekeerd. Hij liep het eerste stuk nog mee en liet daarna iedereen de hielen zien: Alle gevestigde ordes waren door elkaar geschud en Gerard Nijboer deed net of het de normaalste zaak van de wereld was.

Training lange-afstand bij Daventria. Groot was het aantal goede lopers bij Daventria maar je had echt een top 4: Gerard Mentink, Roelof Veld , Gerard Nijboer en Henk Mentink. In oktober begonnen we op de baan met rustige tempo’s van 25 x 400 meter in 80 sec en 10 x 1000 meter in 3 min 20 sec. De 2e groep Jan Timmermans en Bernard Hoogeslag. Samen met de grote 3e groep waaronder Bertus de Haan, Willie Wevers, Dick de Grood, Toon Woertman e.a. konden in deze oktobermaand net volgen. Maar was het januari dan liepen we weer met z’n 4’en of  6’en en was voor de rest van de lopers het seizoen reeds weer voorbij! Er waren later zelfs lopers die na het inlopen de kleedkamers weer opzochten omdat ze klaar waren voor die dag. Het inlooptempo kon soms wel oplopen tot 17 km per uur en dan probeerde je nauwelijks te ademen om te laten zien dat het je geen inspanning kostte.

Crossen en wegwedstrijden in de Achterhoek. Gerard en ik hadden een voorliefde voor de crossen en zeldzame wegwedstrijden (toentertijd slechts 10 per jaar in Nederland). Ook parklopen en dan vooral in de Achterhoek waar we goede contacten hadden met Tonnie Luttikholt, een grote concurrent. Nog steeds zie ik in het najaar de crosses op de agenda staan o.a. Haaksbergen de Pingelloop, de Parkloop in Eibergen en de Nieuwjaarsloop in Eibergen die we dus ook allemaal wonnen met ruim machtsvertoon. Ook vroeg de secretaris en begeleider van Tonnie Luttikholt, Martin Firing, of we eens een keer langskwamen op zijn appartement in Eibergen. We werden door hem als vrienden onthaalt en hij had nog meer passies o.a. een bakkie waardoor hij illegaal een radiozender onderhield.

Zet de autoradio maar op die frequentie dan heb ik nog een verrassing voor jullie als jullie in de auto zitten. Wij reden weg zetten de auto op de frequentie en hoorden in het Eibergs dialect :”nog een mooi plaatje voor de jongens in de gele renault die nu richting Deventer rijden “ Ik geloof dat we met Corrie Konings uitgezwaaid werden.

Ook de parkloop in Eibergen was een bekende loop waarbij het hele dorp uitliep op zondagmiddag om o.a. Tonnie Luttikholt de plaatselijke vedette te zien lopen. Wij werden door diezelfde Martin Firing uitgenodigd om mee te doen…….en na afloop mogen jullie naar café Bart komen om iets te drinken…….dus zo gezegd zo gedaan. Wij komen het café binnen en er was weinig te doen. Alleen Martin zat er. Hij gaf een seintje aan de bediening en zei ”Daar komen de jongens”. De schuifwand ging open en het voltallige bestuur van de ASV Eibergen zat aan tafels en wij werden met luid applaus ontvangen en waren dus duidelijk de eregasten.

Gezellige sfeer. Onder de atleten heerste vaak een gezellige sfeer en Gerard en ik trokken er nog al eens op uit om ergens anders (andere omgeving) te trainen. Wij hielden van gezelligheid met op z’n tijd een borreltje of een glaasje bier. Zo ook toen we op stage gingen in Monschau. Na twee trainingen o.a. een duurloop van 2 uur door de heuvels gingen we nog ergens wat drinken. Ik had pas een auto aangeschaft en uitgelaten kwamen we bij het pension aan om de auto naast het pension te parkeren. We stapten uit en zagen tot onze verbazing dat de auto begon te rijden, ik was vergeten hem op de handrem te zetten. Gerard probeerde de auto nog tegen te houden maar helaas de auto reed zo de oprit af over een drukke provinciale weg en belandde door een hek in een weiland. Wat een angstig moment was dat .

De hardloopcarrière is echter door dit wat vreemde anekdotes gelukkig niet door beïnvloed.

© Henk Mentink – Zeewolde / http://www.loopgroep2000.nl