September 2007. Ik ben een geboren en getogen Limburger. Ik ben hier trots op en voldoe aan alle clichés. Ik heb een prachtige zachte G. Dit is denk ik niet terug te vinden in mijn schrijfsels, ook al bezondig ik mij aan de nodige germanismen. En…ik ben dol op vlaai. Afgelopen zondag vond de 10e editie van de Mergelland marathon plaats. Na afloop van de marathon was er Limburgse vlaai voor de marathonlopers.

Je zou dus verwachten dat als ik een mooi loopje kan combineren met het nuttigen van de nodige stukken vlaai, ik meteen in de startblokken zou staan. Voor mij was de aanwezigheid van vlaai de reden dat ik eigenlijk niet aan dit mooie loopje wilde deelnemen. Het geval is namelijk dat vlaai vers moet zijn. Even voor de goede orde: wat de bakkers bakken is altijd vers, helaas gaat deze eigenschap door de invloed van de tijd verloren. Nu weet ik dat bakkers om 4:00 ’s nachts beginnen met bakken. Twaalf uur daarna is het gebak op zijn best. Dit is dus de reden dat wij Limburgers op zondagmiddag om 16:00 uur gaan genieten van ons stukje vlaai. Tel hier het Limburgse kwartiertje bij en dus is om 16:15 het moment om optimaal te genieten. Hier zat nu precies mijn probleem. De Mergelland start om 13:00. Wil ik dus echt kunnen genieten van het stuk vlaai dan zou ik dus 3:15 moeten lopen. Voor een marathon die het predikaat de zwaarste van Nederland heeft, is dat voor een recreant als ik redelijk ambitieus te noemen. 

Ik was dus zwaar aan het dubben of ik wel zou deelnemen. Ter gelegenheid van het 10 jarig bestaan mochten de 30 (en later 60 en later 100) eerst ingeschreven lopers gratis deelnemen. Het inschrijfgeld voor de Mergelland is zeer redelijk te noemen, toch is dit een heel mooi gebaar. Zeker als je redelijk veel loopjes loopt is dit weer mooi meegenomen. Tel hierbij dat het vlak bij mijn huis is en uiteraard een prachtige loop is… Dus had ik toch maar besloten om deel te nemen. Ik had de Mergelland in 2005 gelopen en tot mijn grote verbazing stond er toen 3:16:48 op de klok toen ik binnenkwam. Ik was en van overtuigd dat ik deze tijd nooit meer zou halen dus had ik mij er al mentaal op voorbereid dat ik na een loop eigenlijk geen vlaai hoefde. Sterker nog: door te minderen op mijn vlaai zou ik eindelijk eens iets kunnen doen aan mijn overgewicht.

Toch wel luxe een wedstrijd op 15 minuten van thuis die om 13:00 start. Lekker uitgeslapen en uitgebreid ontbeten. Dus met veel plezier naar Meerssen vertrokken. Het ander voordeel van een wedstrijd in de buurt is dat ik erg veel bekenden tegen kwam. Want naast de marathon was er ook nog een 25km, een 10 km, een 5 km en een estafette marathon.  Ondanks het feit dat ik weer redelijk wat afgeleuterd heb had ik zelfs nog tijd om even een stukje in te lopen. Ik kan mij niet meer herinneren wanneer ik dat de laatste keer gedaan heb. Toch was dit wel een prettige ervaring. Zouden de trainers dan toch gelijk hebben? Misschien komt er nog ooit een moment dat ik zelfs rekoefeningen ga doen.

Ik begreep dat er tussen de 1200 en 1300 lopers waren. Het was dus behoorlijk druk. Daardoor was op het marktje van Meerssen de entourage en de sfeer dan ook perfect. Toch is het starten hierdoor wel enigszins problematisch. De marathon, 25 km en estafette startten tegelijk. Het startstukje is behoorlijk smal en na circa 100 meter komt de eerste haakse bocht. Persoonlijk lijkt het mij niet onverstandig om deze drie groepen afzonderlijk te laten starten. Het gaat mij hierbij niet om dat snelle starten, maar het lijkt mij niet ongevaarlijk om met zo’n grote groep tegelijk in beweging te komen en het zou ontzettend jammer zijn als de feestvreugde door een valpartij verstoord zou worden.

Tegen al mijn principes in was ik eens niet op de laatste startrij gestart, maar redelijk vooraan. De eerste 5 kilometer zijn een rondje door Meerssen. Gelukkig zitten hier ook een paar klimmetjes in maar voor de rest is dit het minst mooie stuk van het parkoers. Bij mij ging het verrassend lekker en na 22,5 minuten was ik weer terug op de markt in Meerssen. Aan de eerste echte ronde van 20 kilometer genieten kon begonnen worden. Dit is gewoon een prachtig mooi stuk. Je komt eerst op de top van de Biesenberg in Schietecoven. Dan dalend langs de Vliek. Vervolgens via waterval omhoog naar Ulestraten. Dan via wat golfjes naar Haasdal. Fel omlaag van de Kleverberg langs het Ravensbos. Dan een apart klimmetje naar Houthem en dan komt Meerssen weer in zicht.

Uiteraard zitten er een paar stevige klimmetjes in. Ik bedoel je moet er wel even iets voor doen om van mooie uitzichten te mogen genieten. Op de een of andere manier ligt mij dit soort parkoersen wel. Zeker bergop gaat gewoon lekker.  Bergaf moet ik dan weer inleveren. Dit is vreemd, want je zou toch verwachten dat mijn 97 kilo mij helpen om lekker snel omlaag te donderen. Schijnbaar is mijn gebrek aan techniek (lees: lompheid) nog iets waar verbetering te behalen is.

Het voordeel van de eerste grote ronde is dat je omringd bent door 25 km lopers. Je loopt dus nooit alleen en daardoor blijft het tempo ook op niveau. Tot mijn verbazing zag ik dan ook dat de klok bij kilometer 10 netjes 45:00 aangaf. Na 25 kilometer kom je weer op de markt en mag je aan je laatste rondje beginnen. Dus weer naar Schietcoven, Waterval en Haasdal. De afdaling van de Kleverberg wordt je bespaard maar daarvoor krijg je een mooi stukje vals plat (ofwel licht glooiend hoogplateau). In tegenstelling tot de vorige ronde loop je nu helemaal alleen. Dit is toch wel even wennen.

Gelukkig kwam rond kilometer 30 mijn loopmaatje Thijs van Heugten, die helaas wegens een vervelende blessure niet van de partij kon zijn, op de fiets. Toen kwam een grote Mercedes bus helemaal vol met geluidsboxen langs. Thijs regelde meteen met de chauffeur dat hij naast mij beleef rijden en de muziekinstallatie vol aangezet werd. Uiteraard mocht ik zelf de muziek uitzoeken. Als goede vriend nam Thijs mij de moeilijke beslissing uit handen en bestelde André Hazes voor mij. Heel apart om door ons mooi Limburgse landschap te lopen met een busje vol met boxen waar André Hazes uit blèrt. Totaal overmand door emoties heb ik de goede man naar een paar kilometer ook uiterst vriendelijk verzocht om de levensvreugde van een paar andere lopers ook maar te gaan verhogen.

Het was perfect weer om te lopen, alleen de wind nam met name op het laatste stuk een beetje in kracht toe. Ik had mijn horloge omgedaan en zelf bij de start aangezet en zag tot mijn stijgende verbazing dat er een heel acceptabele tijd in kon zitten. Ik begon mij er zelfs weer mentaal op voor te bereiden dat een stukje vlaai na zo’n inspanning helemaal niet verkeerd zou zijn. Ik begon zelfs nog wat estafette lopers in te halen en zag opeens de 40 km post. Dus even de Raarberg af en terug naar de markt. Tot mijn heel grote verbazing liep ik na 3:16:22 over de finish. En het eerste wat ik daar zag staan was een enorme tafel met allerlei soorten vlaai. Wat kan een mens nog meer willen, een beetje inspanning geleverd, genoten van het Limburgse landschap en mooi op tijd om mijn zondagse stukje vlaai te kunnen eten. Ik ben dus nog steeds een erg bevoorrecht en gelukkig mens ook al kom ik nog steeds niet op de roemruchte RAT (Ranglijst Aller Tijden) van de Mergelland marathon die om volstrekt valide redenen eindigt bij de tijd van 3:15:33.

Ik blijf het verbazend vinden dat ik met de behoorlijke aantallen loopjes die ik doe toch nog acceptabele tijden kan lopen. Uiteraard heeft dit snelle binnenkomen ook wel een nadeel. Mijn vrouw en kinderen zouden komen kijken. Ik had ze verteld dat ik ergens rond de 3:45 binnen zou zijn. Dus toen zij met fototoestel arriveerden om mij breed smilend binnenkomend op de gevoelige plaat vast te leggen, zat mijn smile al helemaal verborgen onder de vlaai. Tenslotte werden Henk Sipers en ik nog live geïnterviewd voor de lokale radio van Meerssen. Toch mooi als je met een glas bier in de hand de mensen kunt vertellen hoe geweldig het is om op zondagmiddag een stukje door de natuur te lopen.

© Henk Geilen – Munstergeleen / loopplezier.tk