Augustus 2006 is aangebroken en ik ben terug van vakantie dus mag ik weer mijn geliefde maandelijkse loopje gaan doen. Na wat zoeken op internet is mijn oog gevallen op Decke Tönnes. Bij het lezen van de beschrijving en de reacties lijkt dit precies het soort loopje waar ik naar op zoek ben. Deze loop wordt omschreven als een "quasselultramarathon"en een "Freundschaftslauf".
De te lopen afstand is iets langer dan de marathon (circa 43,5 kilometer), hij gaat grotendeels over onverharde paden, er zijn de nodige hoogtemeters te overwinnen, er wordt als groep gelopen. De bedoeling is dat de groep samen de tocht uitloopt en onderweg iedereen met iedereen gezellig quasselt ( in goed Nederlands ouwehoert). Wat kan een mens nog meer willen op een zaterdagmiddag. De initiatiefnemer hiervan is Andreas Butz. Het is de bedoeling om 13.00 bij hem thuis te verzamelen. Geen moeilijke toestanden met inschrijven en startnummers etc. Gewoon: wie komt die komt. En als je wilt kun je een donatie doen voor sportbeoefening door gehandicapte kinderen.
Dus ik sta op zaterdag op mijn gemak op en ontbijt uitgebreid. Ik rij rustig naar Euskirchen. Na circa 1 uur en 20 minuten ben ik aan de rand van Euskirchen beland en kan ik rustig op zoek gaan naar het huis van Andreas. Met open armen word ik hier ontvangen. Buiten staan een paar bankjes voor de garage, er staat iets te drinken klaar en een spaarvarkentje voor de giften voor het goede doel. Even zitten en al rustig beginnen met quasselen. Op hun dooie gemakje druppellen de lopers binnen. Andreas springt rond 13.00 even op één van de banken. Hij heet iedereen van harte welkom en legt nog kort een paar kleinigheden uit en vertelt wat wetenswaardigheden.
Na de foto van alle helden van vandaag gaan we rustig op weg. (Andreas is de vijfde van rechts met het groene shirt aan). De tocht gaat hoofdzakelijk over onverharde wegen richting Decke Tönnes. Decke Tönnes is een kapelletje met een beeld van de kluizenaar Sint Antonius. Hij is de beschermheilige van de bossen, dieren, wandelaars en automobilisten. Dit kapelletje is een druk bezochte bedevaartsplaats. Veel motorrijders komen hier met hun nieuwe machine naar toe om te vragen om gespaard te blijven voor ongelukken e.d. Het verhaal gaat ook dat eigenlijk iedere natuurloper een keer in zijn leven deze kapel bezocht moet hebben. In de volksmond wordt de kapel trouwens Dicke Tönnes genoemd.
Aangezien je niets voor niets krijgt mag je circa 870 meter omhoog gaan voor je de kapel bereikt hebt. Uiteraard mag je daarna deze meters ook weer omlaag. Een schitterend mooie loop. De laatste drie kilometers naar Decke Tönnes gaan behoorlijk fel omhoog en mogen we even de groep verlaten. Uiteraard willen een paar van de mannen wel eens weten of zo’n Holländer ook bergop kan lopen. Op de groepsfoto’s kun je zien dat ik weer behoorlijk sta te grijnzen, dus dat zegt genoeg.
Uiteindelijk is de hele groep bij Decke Tönnes beland. Hier staat de vrouw van Andreas met drinken klaar. Perfect gewoon. We zijn met 24 á 25 graden en veel zonneschijn vertrokken. Bij aankomst boven is de temperatuur behoorlijk gedaald en de zon heeft zich inmiddels verstopt. Op de terugweg voel ik een paar druppels. Gelukkig niet al te lang. Want binnen de kortste keren ervaren we een paar zeer flinke (onweers)buien. Met andere woorden binnen een paar minuten ben ik zeik- en zeiknat. Maar ook dit geeft wel iets speciaals aan zo’n loop.
Ik denk dat het wel duidelijk is dat ik weer een schitterde loop heb mogen meemaken. Dit is waarom ik lopen zo leuk vind: een mooi parkoers, aardige mensen en daarnaast toch het gevoel dat je iets hebt gepresteerd. Ook heb ik een hele hoop nieuwe moppen gehoord. Ik hoop nog vaak in Euskirchen te mogen meelopen. En ik wil hem zeker eens in de sneeuw lopen. Voor de statistiek: ik ben precies conform afspraak op 4:30 binnengekomen.
Anekdote? Na afloop zit ik bij Andreas op het bankje even uit te blazen. Dankzij de regen zijn mijn kleren wel heel erg nat en lijkt het mij verstandig om vlot een droog shirt aan te doen. MMet tegenzin loop ik naar de auto, die natuurlijk toch een heel stuk verder staat. Ik bedoel genoeg gelopen is genoeg gelopen. Toevallig komt net een van de twee begeleidende fietsers aan. Hij is helaas onderweg de lopers kwijtgeraakt en via enige omzwervingen toch weer bij het startpunt aangekomen. Het heeft mij enige moeite gekost om de goede man uit te leggen dat ik Nederlander ben en dat wij geleende fietsen wél teruggeven, maar het is mij toch gelukt om zijn fiets te lenen en zo naar de auto te kunnen fietsen om mijn shirt te halen. En uiteraard heb ik de fiets weer teruggegeven.
Tenslotte voor de mensen die ook eens zin hebben in dit soort lopen. Het is ook mogelijk om stukken van deze loop te doen. Grof gesproken kun je om de acht kilometer in- of uitstappen. Dus grijp je kans.
© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk