Dit jaar is niet bepaald een goed hardloopjaar te noemen. Voor mij dan. Blessures, verkeerde behandelingen ervan en dan die mysterieuze misselijkheid die steeds erger lijkt te worden. Was die misselijkheid eerst alleen na een pittige training, nu kan het al voorkomen dat ik moet overgeven na een rustig loopje. Als ik kijk naar afgelopen week, dan ben ik drie van de zeven dagen goed beroerd geweest.

Opgekruld liggen op de bank, er duidelijk niet fit uit zien en amper energie voor de activiteiten die gewoon door moeten gaan (lees: zorg voor de kids, boodschappen, etc.). Manlief wordt het een beetje beu, vergelijkt me met een junk (omdat ik niet wil opgeven) en vraagt of ik echt niet even kan stoppen met hardlopen.

Hij heeft gewoon gelijk, dat zie ik heus wel in. Maar ja, als hardloopjunk (…) liggen mijn grenzen vrij ver als het gaat om redenen te hebben om níet te lopen. En ja, anderen noemen me dan een bikkel, maar zo voel ik me niet als ik weer eens als een gompie op de bank lig. Om manlief wat tegemoet te komen én om m’n lijf tot rust te laten komen, las ik een tijdelijke stop in. Zal moeilijk zijn. De kriebels zullen komen, evenals de frustratie van het niet lopen (al dan niet met loopmaatje Eugène). Maar hopelijk voel ik me zo gauw weer eens een keer gewoon góed i.p.v. dat continue weëe dan wel beroerde gevoel.

Het bezoek aan de internist heeft ook weer niets opgeleverd, net als het maagonderzoek en de duplex (echo). Heb haar verteld dat ik me eigenlijk steeds rotter voel. Ook verteld dat ik (noodgedwongen) een tijdelijke stop ingelast heb wat hardlopen betreft, maar dat ik al beroerd kan worden van naar de zolder lopen of van een paar rondjes om de bank achter de kids aansjezen. Dat het probleem nu niet alleen het hardlopen benadeelt, maar ook m’n dagelijks leven. M’n bloedarmoede is erger is geworden: HB is nu 6.2, terwijl dat vorig jaar rond deze tijd nog 8.2 was. Ze weet echter niet waar mijn probleem vandaan komt, en gaat overleggen met een maag-, darm- en leverspecialist (diezelfde arts die dat "fijne" maagonderzoek heeft gedaan) om te kijken of hij nog ideeën heeft.

Manlief vroeg – heel terecht – waarom ze dat overleg niet heeft gedaan voordat ik bij haar op spreekuur kwam. Tsja, dat weet ik ook niet natuurlijk, maar het had wel een stukje efficiënter geweest. Of zou ze hebben verwacht dat het beter met me ging met die dagelijkse dosering maagtabletten? Ik mag nu in ieder geval ijzertabletjes gaan nemen. Wie weet zorgen die ervoor dat ik me weer wat beter ga voelen. Half september moet ik weer terug naar de internist en heeft ze hopelijk meer te melden. Ik wil tenslotte weten wáár dit alles vandaan komt. Als ik namelijk moet stoppen met hardlopen, maar dan vervolgens dezelfde problemen krijg als ik bijvoorbeeld ga fitnessen, tsja, dan ben ik nog geen stap verder gekomen natuurlijk.

Ik heb, in mijn wanhoop, ook dr. David Nieman (staat genoemd in de laatste Runner’s World) gemaild met mijn verhaal. Zijn reactie was nou niet bepaald het antwoord waar ik op zit te wachten:

There are no easy answers, but I will share my opinion. I recommend that you give up running and instead start a brisk walking program (or something similar).
Running is hard on the gastrointestinal system, according to multiple studies.  Swimming, cycling, and walking do not have negative effects. I know this may seem difficult to you, but your health is the most important issue. And you can get quite fit by brisk walking. Running can also cause anemia.

Heb nog eens teruggemaild met de vraag of hij dan misschien wat suggesties heeft voor de internist om te onderzoeken, maar daar heb ik niets meer op gehoord. Al met al blijft het een mysterie.

Vooralsnog ga ik nu dus even niet hardlopen. Normaliter zie ik elke dag mijn hardloopschoenen staan en hangt de kleding ook in het zicht. Maar om niet nóg meer frustratie op te roepen dan ik onvermijdelijk zal krijgen, heb ik m’n hardloopschoenen uit het zicht onder de stoel geschoven en m’n kleding in de kast gelegd. Ik zal trouw m’n buikspieroefeningen blijven doen,en misschien dat ik er nog wat beenoefeningen bij zal pakken. En verder ga ik m’n rechterduim trainen… met m’n nieuwe speeltje: Nintendo DS (Super Mariooooooo, Braintraining en nog veel meer leuke spelletjes).

Veel groeten van de ijzervreter!

© Carla den Nieuwenhoop – Veenendaal / http://runningmom.web-log.nl