Marathon Almere – Loopkrant.nl – Voor lopers, door lopers!

Zaterdag 30 juni 2007 moest het gebeuren, weer eens een marathon onder de 3 uur sinds de 2.59.52 in Steinfurt, nota bene als haas. Een week voordien had ik op uitslagen.nl de aankondiging van Almere gezien en de weersverwachtingen waren goed. Vier rondjes sprak me minder aan, maar a la.

Op de dag zelf was het toch broeierig met net iets boven de twintig graden, maar de speaker vertelde dat er elke 2.5 kilometer een verversingspost was met alle toeters en bellen. Er deden slechts zo´n zestig lopers mee en ik gaf mezelf een redelijke kans om voorin te finishen. Direct na de start liep ik met twee estafettelopers weg bij het veld en had ik al vrij snel het gevoel dat het iets bijzonders ging worden. Nou dat kwam uit.

Bij een kilometer of drie moest ik een viaduct over waar tijdens mijn klim een jongen in battledress met rastakapsel op een skateboard met doodsverachting mij tegemoet kwam terwijl hij duidelijk niet echt de skatekunst beheersde. Op dat moment baalde ik dat er niet iemand meefietste met de eerste loper om zulke zaken te ordenen.

Op vijf kilometer (20.18) was de eerste verversingspost, maar met alleen bekertjes met water. Bij 6km liep ik door een groep mensen van een hondenclub die ter plekke met de training bezig waren met allemaal loslopende honden, eng eng eng. Even later had ik al een hele tijd geen pijl meer gezien en werd er hard achter mij geroepen "Na de brug links!". Na de brug zag ik echter even verder het zeven kilometer bordje en besloot ik toch maar recht door te lopen. Het bleek een mountainbikegroep te zijn die door hun trainer toegeroepen massaal na de brug linksaf sloegen. Even later kwam ik bij een kruising waar een paar verkeersregelaars midden in de loopbaan stonden en ik dus blijkbaar links of rechts moest.

Ik gokte op rechts waarna ze begonnen te roepen dat ik rechtdoor moest. Het tien kilometerpunt ging in 40.48, maar er waren geen pijlen meer waardoor ik rechtdoor bleef lopen daar waar ik rechtsaf had gemoeten naar het doorkomstpunt. Voor iemand uit Almere waarschijnlijk vanzelfsprekend, maar ik moest een stukje terug lopen om weer op het parcours te komen.

Op de markt werd ik luid aangekondigd als eerste sololoper en eindelijk zag ik publiek, het hele rondje stond er echt niemand te kijken. Men had echter verzuimd de scheiding tussen finishaanloop en doorkomst duidelijk aan te geven waardoor ik een veel te grote lus maakte op het plein. De nummers twee en drie kwam ik tegen en zij liepen circa één minuut achter me.

De tweede ronde liep ik stevig door waarbij ik tot de conclusie kwam dat ik het met slechts een beetje water om de vijf kilometer moest doen in plaats van bijvoorbeeld het beloofde fruit. De skater en de hondenclub waren nog steeds actief, waarbij met name de keiharde bruil blijf nadat ik gepasseerd was mijn gemoedsrust niet ten goede kwam.

Voor het ingaan van de derde ronde liep ik weer verkeerd en de parcourwachter stak lachend zijn duim op en riep "je bent wel consequent". Ik baalde als een stekker van de extra meters die ik moest lopen en tot overmaat van ramp kwam ik tussen rijdende auto’s in te lopen op mijn weg terug naar de doorkomst. Ik zag dat ik circa veertig seconden had verloren en het schema van ruim onder de drie uur opeens kantje boord werd. Op nummer twee was ik door dit gedoe niet verder uitgelopen en bij 23 kilometer had ik het plots helemaal gehad. Ik draaide om liep terug naar de finish, pakte mijn spullen en ging naar huis. De marathon teller bleef op 109 staan.

Op de terugweg baalde ik als een stekker. Had toch "gewoon" doorgelopen, dan had je in ieder geval bij de eerste drie gezeten, of zelfs gewonnen. Kleine marathons zijn oke, maar ga er niet met hoge verwachtingen naar toe is mijn advies, of regel zelf begeleiding.