Laatst nam ik een training over bij mijn geliefde atletiekclub Prins Hendrik te Vught. Plots was er een trainer verhinderd en omdat ik op dat moment geen groep zou trainen, maar een eigen programma had, wilde ik het wel overnemen. Nu had ik deze groep wel vaker getraind en ze wisten dus wel wat ze zo ongeveer konden verwachten van me.

Veel van deze lopers en loopsters komen voort uit de grote groep van Start to Run die ik getraind heb. Ze weten dat ik dus ook veel aandacht besteed aan loopscholing en een goede warming-up geef. Nu waren we zo halverwege de warming-up toen er eerst een opmerking van iemand kwam: "Wat gaan we vanavond doen Wim?" Toen ik dat had verteld hoorde ik al iemand zuchten. Ik vroeg aan deze dame wat er aan de hand was en kreeg het volgende antwoord:"Als ik hard train en moe wordt, dan moet ik altijd zo aan sex denken. En ik heb zo’n vermoeden dat ik vanavond heel erg moe ga worden. Bij jou wordt je altijd zo moe."

Tja wat moet je hier nou weer mee? Ligt dit nu aan de training of ligt het aan mij. Nu zal het antwoord zoals zo vaak wel weer in het midden liggen. Nou zit ik niet snel om een antwoord verlegen, dus ik heb haar het enige juiste antwoord maar voorgelegd. Dat ze rustig aan moet beginnen met de training en langzaam naar de climax toe moet werken. Dan heb je de meeste satisfaction. Nou daar was ze wel tevreden mee.

Onderweg een paar keer aan haar gevraagd hoe het ging en of ze al moe was. Niet dat ik iets suggereerde. Maar gewoon belangstelling van een trainer zoals het hoort. Ik kreeg niet snel een antwoord, maar toen ik naar haar ogen keek wist ik al voldoende. Ze begon al behoorlijk moe te worden. Terug bij het clubhuis heb ik iedereen een goede cooling-down laten doen. Maar deze dame mocht van mij toch nog iets langer ‘coolen’. Ze moest tenslotte nog naar huis. En ik weet ook niet of er daar iemand op haar wachtte.

© Wim van de Griendt