Mijn eerste prestatieloop dit jaar – Loopkrant.nl

Zaterdagavond 2 juni is het zover. Mijn eerste vijf kilometer wedstrijd van dit jaar om een officiele tijd neer te zetten. Carla, m’n loopmaatje, haalt me op en ik moet als levende navigatiesysteem fungeren, want ze heeft geen Tom Tom meegenomen en de routebeschrijving thuis gelaten. Gelukkig heb ik twee routebeschrijvingen via routeplanner uitgeprint dus dat moet goed komen.

Not! Wanneer we op op de A15 zitten gaat het verkeerd omdat het bordje Kleve nergens te bekennen is. Gelukkig kent Carla de omgeving dus via Nijmegen Centrum komen we uiteindelijk toch op de plaats van bestemming. Ondanks het oponthoud zijn we ruim op tijd in Groesbeek. Een leuk dorpje en het centrum is helemaal in de ban van het hardloopevenement. Een groot spandoek met de naam van het hardloopevenement erop verwelkomt elke bezoeker die Groesbeek binnenrijdt.

Als we richting het inschrijfburo lopen om het startnummer en chip op te halen zien we een kopgroep van een aantal Keniaanse lopers. De galarun tien kilometer is in volle gang. Mooi om deze atleten te zien in volle aktie. Wat een schitterende looptechniek en souplesse. Mooi getrainde lichamen, een en al spier en geen grammetje vet.

Met de startnummers op ons shirt vastgespeld en Championchips aan onze Rode Veters gaan we richting de startplaats. De Rode Veters in mijn blauw-witte hardloopschoenen vallen wel heel erg op, maar ik houd ze in. Deze veters heb ik namelijk van Carla gekregen en het is tevens voor een goed doel (stop hartinfarcten bij jonge mensen). Een deel van het inschrijfgeld van het Zwitserloot Dak Run gaat trouwens naar het Zonnebloem fonds!

Overal zie ik gele hardlooppaspoort shirts. Ook veel deelnemers voor de bedrijventeamrun. Op een pleintje doen Carla en ik wat warming-up oefeningen. Ik ben toch wel wat lichtjes gespannen. Vooral omdat ik als doel heb gesteld om deze afstand onder de 30 minuten te lopen. "Lukt me dat wel?" spookt het door m’n hoofd. Het is behoorlijk warm en het parcours is achteraf gezien helemaal niet vlak, maar glooiend.

Carla en ik spreken af dat we ons eigen wedstrijd gaan lopen. We wensen elkaar veel succes en als het startschot valt laat ik Carla achter en probeer een beetje aansluiting te vinden in het midden van de groep. Ik wil zowieso niet de bezemfiets achter m’n kont hebben zoals vorig jaar tijdens de Horaloop (tien kilometer. Het tempo is hoog en ik heb een gemiddelde hartslag van 180. Ik krijg m’n hartslag ook niet omlaag. Mijn tempo is constant en ik focus op mijn looptechniek. De route begint in het centrum en vervolgens gaan we een woonwijk in. Een geweldige entourage is aanwezig. De organisatie heeft er veel werk van gemaakt. Veel publiek langs de kant, in de woonwijk zitten de bewoners voor hun huisjes en wordt er veelvuldig geklapt en bemoedigende woorden toegeschreeuwt. De sfeer is weergaloos!

Na twee rondes van 2,5 kilometer kom ik afgepeigerd over de finish. Ongeveer honder meter voor de finish maak ik een eindsprint en probeer een 60 plusser in geel shirt in te halen die bijna drie kwart van de wedstrijd met mij oploopt. Maar hij zet op hetzelfde moment ook in en komt eerder bij de finish. Een paar seconden later haal ik de streep en ben helemaal op. Yes, het is me gelukt! M’n horloge klok ik op 29.30 met een gemiddelde hartslag van 181 en een max. hartslag van 190. Op uitslagen.nl staat m’n tijd later geregistreerd als brutotijd 29.52 en nettotijd 29.27! Mijn loopmaatje Carla heeft een tijd neergezet van bruto 32.09 en netto 31.44. Ik ben dik tevreden! Bedankt Carla voor alles! Enne volgende keer maar de Tom Tom meenemen.

Note redactie: lees hoe loopmaatje Carla den Nieuwenhoop dit evenement heeft beleefd.