Een officieus pr! – Loopkrant.nl – Voor lopers, door lopers!

Vandaag loop ik de Groot Ginkelse Loop in Wekerom, gemeente Ede. Mijn buurtje. Maar waar ik ga lopen is eigenlijk onbekend loopterein voor me. Ik heb wel van een marathonloopster gehoord die de avondvierdaagse liep dat het parcours zwaar en heel heet is. Nou vandaag zal het met de temperatuur wel mee vallen, want de zon verschuilt zich regelmatig achter een wolkendek.

Geluk voor mij, want een bloedhete zon is niet aan mij besteed. Aan het strand met palmbomen en een diepblauwe zee vind ik een hoge temperatuur wel aangenaam, maar met hardlopen loop ik graag in de koelte.

Na een "licht" ontbijtje, tosti met banaan en een kopje thee, ga ik nog even lekker onder de douche om de slaap weg te spoelen. Ik heb lang en heerlijk geslapen zodat ik goed uitgerust ben voor deze dag. Wanneer ik m’n hardloopkleding aan heb en m’n borstband en gsm om heb pak ik m’n sporttas in. Paar bananen, twee flessen isodrank, muslierepen gaan mee. Ook Caitlin’s mp3 speler (nog steeds in bruikleen), startnummerband, looppaspoort, knalgele windstopper, mobieltje en portemonnee doe ik ook in de tas. Mijn echtgenote en dochter Caitlin zijn al weg omdat ze nog wat vaderdagkado’s moeten kopen. Zoon Owen heeft vandaag z’n zwemles overgeslagen en is samen met z’n oma en oom naar de luchtmacht-demodag in Volkel gegaan.

Als ik buiten ben loop ik snel naar de auto en doe m’n sporttas in de achterbak. Ik heb rond kwart over tien bij Wim afgesproken en ik wil op tijd bij de start zijn voor de vijf kilometer zodat ik Carla en Eline succes kan wensen. Via een omleiding kom ik toch nog op tijd bij ome Wim aan. Hij staat al in de startblokken en even later zit hij ook in de auto. Binnen een kwartier zijn we in Wekerom.

Ik ken deze plek omdat ik elke zaterdag ochtend met mijn vrouw onze zoon Owen naar zwemles moet brengen. Het start/finish punt is op het terrein van ’s Heerenloo, een instelling voor geestelijk gehandicapten. Hier staat een zwembad waar zwemles wordt gegeven aan de bewoners en aan kinderen van buiten de instelling.

Nadat we netjes door de borden en verkeersregelaars worden geleid naar de parkeerplaats en de auto hebben geparkeerd spelden we onze startnummers op onze GLP(Gelderse Looppaspoort) shirts en drinken wat en eten een banaantje. Daarna nog snel m’n registratiechip in m’n veters rijgen en snel naar de startplek. Bij de start zie ik Eline. Ik ga even naar haar toe en maak gelijk ook kennis met haar vriend. Ik babbel wat, maar echt uitgebreid kletsen komt er niet van omdat over een paar minuten de start begint en ik ook naarstig op zoek ben naar mijn loopmaatje die ik nergens kan vinden.

"Is er wat gebeurd of komt ze niet vanwege haar blessure of misselijkheid"? Tien minuten voor de start komt ze aangehuppelt. Na de gebruikelijke hartelijke begroeting verteld ze dat ze naar het Climaxgebouw is gegaan, omdat ze dacht dat daar de wedstrijd was. DomDom. Dit keer ligt het niet aan een levende navigatiesysteem, ha,ha. Maar het is niet prettig om zo gestresst aan een wedstrijd te beginnen. Ik wens haar veel succes en dan gaat ze van start. Ik hoop dat ze het goed gaat doen! Maar uiteindelijk is het op een drama uitgelopen. Haar knie speelde goed op en ze finisht in 37 minuten. Maar ze heeft de wedstrijd toch uitgelopen en dat is klasse!

Zelf begin ik om 12 uur. Een snel vlak parcours is het totaal niet, dus een pr heb ik al naar het hiernamaals verdrongen in m’n achterhoofd. Het begin van het parcours begint met een aantal honderd meters mul zand. Als ik ergens een hekel heb is het mul zand, boomwortels en takken.

Als we eenmaal op de verharde paden belanden gaat de tempo iets omhoog. Het parcours is mooi en lekker beschut door de bomen. M’n hartslag gaat fors omhoog en ik zit rond de 177 en soms boven de 180. Maar door mijn constante tempo blijf ik onder de 180 en heb ik alles onder controle. Ik wordt in het begin link en rechts ingehaald maar dat boeit me niet. Ik blijf focussen op m’n tempo en looptechniek. Uiteindelijk wordt het rustiger bij me maar ik hoop niet dat er een bezemfiets achter me rijdt. Voor me loopt een groepje van 4 lopers waar ik wil aanhaken, maar het lukt me niet. De afstand is te groot en ik wil niet gaan versnellen maar rustig blijven lopen zodat ik misschien iets over heb voor de laatste 2 kilometers. Ik kom ook niet goed genoeg in m’n ritme doordat als ik eenmaal op het asfalt loop en het lekker gaat weer moet klimmen of weer een mulle bospad moet gaan bikkelen. Dat schiet gewoon niet op. Nee, een snelle tijd zit er voor mij niet in. Maar ik blijf gefocust en geniet van alles om me heen. Daar heb ik de tijd voor. Ik geniet met volle teugen van deze loop. Ook van de mensen die langs de kant van de weg staan en klappen en juichen en je aanmoedigen. Geweldig en bedankt.

Als ik uiteindelijk bordje 10 bereik stop ik m’n horloge en klok ik een tijd van 1.04.00! Een officieus PR op de 10 kilometer! Ik kan het nog niet helemaal bevatten, want ik moet nog 500 meter verder lopen op het mulle bospad vol met takken en wortels. "Wat een klere eind nog" gaat er door m’n achterhoofd en "waarom hebben ze het parcours niet precies 10 kilometer gemaakt en was het nu afgelopen". Maar na ruim drie minuten kom ik voldaan over de finish. Ik word door Wim opgevangen en gefeliciteerd. Hij is al ruim een kwartier binnen en heeft ook lekker gelopen. Volgende keer doe ik zeker weer mee en probeer ik de tijd van 1.06.42 te verbeteren.