Terugkomen van een blessure is altijd moeilijk en vergt veel geduld. Vooral als je enige prestatiedrang hebt en wat doelen voor ogen hebt. Sinds begin dit jaar heb ik te kampen met een knieblessure en nu, sinds een maand, heb ik het gevoel dat ik weer mijn oude vorm terug heb. Wat heet oude vorm? Ik voel me veel sterker dan voorheen!

In de tussentijd wat hardloopkennis opgestoken door een aantal clinics die ik via de Gelderse Looppaspoort heb gevolgd. Daarnaast heb ik de combinatie volleybal en hardlopen tijdelijk vaarwel gezegd en focus me sinds m’n blessure helemaal op het hardlopen. En eerlijk gezegd mis ik het volleyballen niet, maar definitief m’n volleybalschoenen in de wilgen hangen is misschien nog iets te voorbarig. Mijn hardloopvoornemens die ik voor dit jaar heb gesteld zijn enigzins gewijzigd. De halve marathon die ik graag zou willen lopen verplaats ik naar volgend jaar. Eerst wil ik een aantal vijf en tien kilometer evenementen lopen en aansluitend misschien een tien Engelse Mijlen wedstrijd. Maar alles met beleid, want ik wil niet weer in de lappenmand terrecht komen. Al mijn trainingsarbeid zal dan voor niks geweest.

Vandaag loop ik weer een lange duurloop. Dit keer neem ik me voor om richting het anderhalf uur te lopen. Zoals gewoonlijk gaat de rest van het gezin op de koffie bij opa en heb ik het hele hardlooprijk voor me alleen. De temperatuur is al behoorlijk warm en een korte broek en m’n gele GLP (Gelderse Looppaspoort) shirt doe ik dan ook aan. Dus dat wordt weer al lopend reclame maken, maar dat vind ik niet erg want de hardloopwinkel die op mijn shirt staat heeft me weer de nodige korting gegeven op m’n nieuwe hardloopgadget en schoenen. Trouwens een medium rood shirtje van Loopkrant.nl zal mij ook wel goed staan. Mijn loopmaatje Carla heeft afgelopen zaterdag in Veenendaal reclame gemaakt voor Loopkrant.nl en haar hardloophempje staat haar goed. Hardloopkleren maken de vrouw en de man zal ik maar zeggen.

Uiteraard heb ik vandaag m’n nieuwe hartslagmeter om en de nieuwe hardloopschoenen aan. Ik heb nu voor een engels hardloopmerk gekozen, omdat deze het meest overeenkomen met mijn oude schoenen. Als ik eenmaal bij de oude rijksweg ben loop ik eerst wat in en doe daarna wat warming-up oefeningen. De uitstapoefening doe ik een aantal keren en ik merk dat mijn bovenbenen veel sterker zijn geworden. Met gemak doe ik deze oefening.

Als ik los ben start ik m’n horloge en m’n mp3-speler en ga ik lopen. Net wat nieuwe nummers op m’n mp3 gedownload, dus een extra boost moet helpen om meer als tien kilometer te lopen. Het zonnetje straalt en de lucht is helderblauw. Dat zal vanmiddag anders worden is er voorspelt. Dit keer loop ik om landgoed Kernhem heen en weer op alleen maar asfalt. Maar het is geen snelle vlakke ondergrond, dus de eerste kilometers moet ik even op m’n tanden bijten. Eenmaal in Ede Oost beland gaat het tempo wat sneller. Het parcours gaat nu wat dalen en wordt vlakker. Met en hartslag van 168, dus dat is wel goed. Ik probeer m’n hartslag onder de 170 te houden, maar geleidelijk geeft m’n horloge een hartslag van 171 aan en zelfs 177. Als ik weer richting centrum ben ga ik in plaats van via de winkelstraat de andere kant op onder het gemeentehuis door en vervolgens het centrum in. Ik loop langs een aantal winkels en de populaire italiaanse ijssalon van Ede. Op dit tijdstip is de zaak nog verlaten, maar dat zal in de middag wel veranderen. Dan zal de zaak volstaan met klanten en zijn al de terasjes bezet met mensen die van hun italiaanse ijs genieten.

Als ik de winkelstraat gepasseerd ben en de spoorwegovergang ben overgestoken ga ik weer richting de oude rijksweg. Langs het huis van hardloopoom Wim. Hij is in de garage bezig en ik schreeuw " hé Treffers!" en steek een hand op en loop gauw door, want ik ga geen praatje met hem maken (want ik zit nu in m’n ritme). Ik heb ook geen last van m’n knie en heb nu een uur gelopen. Het gaat goed! Ik vervolg het fietspad richting Kernhem en bij het eerstvolgende grote kruispunt ga ik naar links richting de wijk Veldhuizen. Door vóór de verkeerslichten al de weg over te steken voorkom ik dat ik onnodig moet stoppen voor het rode voetgangersstoplicht. Soms ontkom je er niet aan, maar ik vermijd deze pauzes omdat je uit je ritme wordt gehaald en het aanzetten veel energie kost. Bij de volgende verkeerslichten staat ‘ie op groen en kan ik lekker doorlopen en kan ik al snelw eer naar rechts. Uiteindelijk kom ik weer uit op de oude rijksweg aan de rand van mijn wijk Kernhem.

Ik stop mijn horloge en heb 1.20.32 gelopen met een gemiddelde hartslag van 170 en een maximum hartslag van 177. Daarnaast heb ik 1661 kcal (20% vet) verbruikt, dus dat is mooi meegenomen. Natuurlijk ga ik niet gelijk naar huis maar doe nog even wat cooling down oefeningen. Bij thuiskomst drink ik snel wat isodrank en ga ik vlug naar mijn pc om te kijken wat ik voor afstand heb afgelegd. Via mapmyrun.com laat ik m’n route uitrekenen en heb ik ruim 12.27 kilometer afgelegd met een gemiddelde tijd van 9.14 kilometer per uur. Geen pijnlijke gewrichten, maar wel een blaar. Maar dat komt door m’n nieuwe kilometervreters, dus ik ben hartstikke tevreden. Ja, langzamerhand krijg ik m’n oude vorm terug. Eindelijk!

© Eugène H. Lekatompessy / http://runningcrashdummie.web-log.nl/