Vanavond heb ik geen hardloopclinic! Dus ga ik niet lui op de bank liggen maar zelf aan de slag. Mijn voornemen om donderdags mijn korte duurloop dag van te maken moet ik dan maar ook in praktijk brengen. Aan het weer zal het niet liggen.

Na het eten ga ik eerst nog even met mijn zoon Owen op de bank naar MonsterAllergy kijken. Hij is een beetje zielig, want hij heeft een flinke smak gemaakt met zijn fiets. Zijn linkerknie is flink geschaafd en ook zijn wang ziet niet al te best uit. Dat wordt morgen een blauwe plek. Na het tv kijken gaan de kids naar bed en kan ik me omkleden.

Dit keer pas ik de tien graden regel van loopmaatje Carla toe. Dus vandaag maar een short, nee geen skirt, en m’n Tweetie loopshirt (lees: Geel Gelders Looppas-shirt) met korte mouwen. Als ik buiten sta loop ik rustig naar m’n startpunt op het fietspad langs de oude rijksweg. Hier loop ik wat in en doe daarna nog wat lichte rekoefeningen. Na tien minuutjes ga ik lopen en voel m’n knie niet opspelen. Gelukkig!

Ik heb ook geen lood in de benen als de vorige keer en besluit geen half uur maar de duurloop op te voeren naar een uur. De eerste helft van m’n parcours gaat grotendeels door het bos van het Landgoed Kernhem. Het tempo is wat hoger als de vorige keer en ik kan zelfs genieten van de omgeving. Langs de kant van het pad ligt een grote omgevallen eik. Een kolosaal exemplaar die gesneuveld is door de storm van begin dit jaar.

Ik neem nu niet de in-uitgang van het kerkhof maar loop de doolhoflaan helemaal uit en pak aan het einde van het bospad de heuvel. Ik let op mijn looptechniek en met korte passen ben ik binnen no time boven. Als ik hijgend naar beneden ga moet ik m’n tempo even iets verlagen om bij te komen van de klim. Ik neem nu een ander bospad en eindig op de grote kruispunt aan het bosrand. Precies goed!

Ik steek daarna de grote weg over en vervolg m’n route over m’n vertrouwde fietspad richting de hei. Ik loop lekker en heb geen last van m’n rechterknie. Op de grote rotonde loop ik weer terug en dan gaat de tempo iets omhoog, want nu ga ik lichtjes naar beneden. Na pakweg zeven kilometer voel ik beide knietjes een beetje maar voel geen pijn. Via een bospad maak ik nog een omweg en ga dan naar mijn startpunt.

Na exact één uur heb ik ruim negen kilometer gelopen. Ik heb nog veel over en dat merk ik omdat ik m’n cooling down met veel souplesse uitvoer! Geweldig. Zondag wil ik m’n duurloop weer met een kwartier uitbouwen. Dat gaat me zeker lukken! Ik ben dik tevreden met het resultaat. 

© Eugène H. Lekatompessy / http://runningcrashdummie.web-log.nl