Natuurlijk was ik zenuwachtig de dag voor de marathon van Rotterdam en ook niet zo goed geslapen. Om tien voor zes ging de wekker en na een ontbijt op weg naar het treinstation van Castricum. Ook trainer Nico kwam ons op dit vroege uur (7:10) uitzwaaien en samen met Wanno ging ik op weg naar Rotterdam…
Tegenover het station zagen wij al hotel WestInn en op de elfde verdieping hadden wij een kamer met prachtige uitzicht over Rotjeknor. Daar omkleden en snel nog even door naar de Expo want onze startnummers lagen te wachten op ons.
Haas Koen met vrouwlief en zoontje kwamen wij daar ook tegen. Na een praatje gingen Wanno en ikzelf door naar het stadhuis waar de loopgroep ‘de Koppen van Ties’ al aanwezig was. Van ‘Loggers lopen voor Leven’ waren de lopers en fietsers ook bij deze marathon aanwezig om actief mee te doen.
Na een kort praatje moesten wij ons nog haasten om naar het weblog-ontmoetingsplaats te gaan. Wij kwamen nog net op tijd om de vele weblog-hardlopers te ontmoeten voor het politiebureau. Bij de start was het ondertussen al behoorlijk druk en samen met haas Koen en Running Ronald klaar om een tijd van 3:30 uur te halen! Ook Wanno gaat mee en met allerlei electronica gaat Running Ronald de race via het internet versturen.
Dan de knal en daar gaan we. Het is druk en we komen amper vooruit. Prachtig die helicopters in de lucht. De Erasmusbrug op en in het water de spuitboten en een onwijs gaaf publiek die staat te gillen. Wat een start zeg: indrukwekkend.
Onze snelle Koen gaat ons voor door de drukke massa en over stoepen en drempels proberen wij snelheid te maken, maar dat is gewoon niet te doen door de drukte. Op een gegeven moment missen we nog bijna het parcours en moeten we alsnog over een hek springen om weer op het parcours terecht te komen. Echt slopend allemaal en bij het vijf kilometer punt zat er bijna geen water in de bekers (een minpunt). Gelukkig had ik zelf water mee.
Koen kon nog steeds versnellen en Wanno ging er achter aan. Ronald en ikzelf konden het tempo van 4:40 per kilometer niet volgen. Op een gegeven moment ben ik Koen en Wanno kwijt. Even later zie ik Wanno er vandoor gaan en Koen laat zich afzakken naar Ronald. Ikzelf pak mijn eigen tempo op en ondanks de warmte stamp ik lekker door. De tien kilometer gaat in 47 minuten en ik lig nog redelijk op schema maar voel wel de hitte. Ook kom ik Ingrid tegen en maak snel een praatje en ga dan verder. Onze Bjorn staat ook aan de kant en roept nog dat Wanno twintig meter voor mij loopt! Ik zie Wanno niet! Ronald en Koen kan ik ook nergens ontdekken. Gewoon verder gaan…
Ik voel me steeds beter en bij het twintig kilometer punt pak ik snel wat water en het parcours draait op datmoment met 180 graden en kom de achter mij lopers dan tegen! Na een tijdje zie ik Wanno aan de andere kant lopen en denk bij mij zelf: hoe kan dit?? Ik heb Wanno helemaal niet gezien tijdens het inhalen en wat is er gebeurd? Ik krijg vleugels. Halve marathon in 1:49. Onze fietser Rob van ‘Loggers lopen voor Leven’ fietst als een gek naar voren om mij extra water aan te reiken.
Maar dan..ik krijg het gevoel dat ik onwijs snel naar de wc moet om te poepen en krampen volgen in mijn maag, maar nergens een plek te vinden. Daana krijg ik het warm en bij kilometer 25 hevige krampen in mijn benen en moet gaan wandelen. Nu krijg ik het zwaar en hoe nu verder? Gelukkig gaan de krampen overal weg en vervolg mij tempo in een iets lagere versnelling. Bij de drankposten sta ik nu wél stil om extra water te pakken en laat mij besproeien waar mogelijk is.
Dan slaan de krampen vlak voor kilometer 35 weer toe en ben ik weer genoodzaakt om te gaan wandelen. Fietsers Rob, Jan en Erno van de ROPArun geven mij water en ik heb het onwijs slecht door de krampen en de hitte.
De jongens fietsen vooruit om mij na de waterpost van het 32 kilometerpunt op te vangen en dan hou ik het niet meer. Ik sprint het dichtsbijzijnde bosje in en probeer te bukken en ondanks de krampen in mijn benen trek ik als een gek mijn broek naar beneden en kom letterlijk helemaal los. Snel de broek omhoog en door de brandnetels ga ik over het 35 kilometerpunt. Dit moest ik gewoon kwijt en ik voel mij zelfs gewoon lekker en zie dat een PR er nog in kan zitten?! Plotseling zie ik Richard voorbijfietsen en roept dat het toppie gaat. En dan: bij kilometer 36 staat er politie op het parcours en er wordt omgeroepen dat de wedstrijd is afgelopen?? Ik geloof er niets van en vertwijfeld ga ik verder.
Bij kilometer 37staat de straat vol met politie en je wordt gedwongen om te stoppen. De wedstrijd en tijdregistratie is afgelopen. Ik geloof er niets van en velen blijven door gaan, maar de politie staat nu overal en je moet gewoon stoppen. Met de tranen in mijn ogen wandel ik verder. Dit is een gigateleurstelling en wil eigenlijk zo snel mogelijk naar huis toe. En al wandelend vervolg ik richting de eindsstreep en trek mijn shirt met startnummer uit. Voor mij is de wedstrijd afgelopen. Op een gegeven moment kom ik Bjorn weer tegen en ik maak nog een praatje met hem
Vlak voor de Coolsingel komen Wanno en Ingrid mij inhalen en overtuigen mij om in ieder geval wel trimmend verder te gaan richting de eindstreep en dat doe ik dan. De sfeer is bedrukt en velen zijn net als ik verslagen. Een tijd heb ik niet en een persoonlijk record had er in gezeten. Uiteindelijk volgens Wanno 4:11 uur over de streep gewandeld, maar dat telt voor mij niet, klaar…
Ik kom Petra nog tegen en ze maakt snel een foto. Geweldige meid die Peet! De marathon is gehaald en afgelopen! Nog een tijdje gewacht op Ronald of Koen, maar wij hebben totaal geen idee waar ze uit angen of wat er onderweg is gebeurd is? We gaan onze spullen ophalen bij Ties en vertrekken dan naar ons hotel Westinn voor schone kleding. Daarna een stukje bij het grote plein gekeken en daar een giga hamburger in een restaurant genomen en gezellig met Wanno volop gekwekt. De trein naar huis (ook bijna 2 uur) en om half negen was ik weer thuis. Wat een dag zeg en deze vergeet je nooit meer.
Kort en bondig:
Een PR tijd of net er boven zat er in. Wel erg slecht gehad, maar het was gewoon te warm voor een marathon en te veel ambulances en neerstortende lopers gezien onderweg. In eerste instantie teleurgesteld door het stoppen van de marathon, maar ik denk wel wijs voor de vele lopers die nog moesten komen. Ikzelf had deze marathon uit gelopen in toch wel een redelijke tijd, maar dat mocht niet plaatsvinden.
Verder de jongens en meiden van ‘Loggers voor Leven’ bedankt voor de ondersteuning onderweg. Echt toppie!! Ook natuurlijk Koen als haas en Ronald met Wanno. Het was verder een top dag. Vandaag rustig aan en vanavond eens de sauna in om de spieren lekker op te warmen.
© Rinus van der Wal – Heemskerk / http://rinusrunning.punt.nl