Zondag’s kan ik altijd een beetje uitslapen. Uitslapen betekent voor mij tot een uur of acht. Dan word ik vanzelf wel wakker door m’n twee boeven die op de slaapkamer spoken. Dan kijken ze naar Nickelodeon en eten ze een ontbijtje die mama voor ze heeft klaar gemaakt. Zo ook deze ochtend. Maar vanochtend moeten ze allebei opschieten want ze gaan naar de verjaardag van opa Clifford, hun overgrootvader.
Ik hoef niet mee, dus kan ik vandaag eerder op pad zodat ik vanmiddag nog wat leuks met ze kan doen! Heerlijk om straks in het zonnetje hard te lopen. Ik heb enorm veel zin in. Vlug ga ik naar beneden om m’n onbijtje klaar te maken. Twee geroosterde sneetjes met corned beef en een appeltje is het menu van vanochtend. Niet teveel calorieen, toch?! Als ik gegeten heb wil ik snel even onder de douche springen maar er staat een file in de badkamer. Eerst staan de twee boeven onder de douche en daarna is m’n ega aan de beurt.
Als ik gedoucht hebt trek ik m’n reclameshirt en runningshort aan. Een laagje kleding is meer dan genoeg. Als m’n gezinnetje weg is ga ik er ook vandoor. Eerst even inlopen en dan volgt een korte warming up. Na tien minuutjes ga ik van start. Maar shit, m’n knie speelt bij de eerste stap al op! Wat is dit nu weer, vorige keer ging het goed en bij de clinic was alles ook redelijk in orde. Heb ik m’n warming-up niet goed genoeg gedaan? Komt het door de warmte? Of zit de vermoeidheid van de afgelopen clinic nog in de benen? Al deze vragen spoken door m’n hoofd. Maar ik probeer me te focussen op m’n looptechniek en loop stug door. Ik pak bewust het bospad zodat m’n knieen minder belast worden door de zachte ondergrond. En de temperatuur is in het bos aangenaam. Voor de omgeving besteed ik minder aandacht want ik moet aardig ploeteren. Ik versnel een aantal keren en ik neem op het laatst ook nog een heuvel en ga dan weer het bos uit.
Op het snelle asfalt vervolg ik weer m”n oude vertrouwde route maar onderweg twijfel ik. Zal ik de lange route nemen of een kortere aangezien m’n knie nog opspeelt. Ik besluit de korte route te nemen en onderweg gaat het weer wat beter met m’n rechter knie. Via het centrum weer terug naar de rijksweg en ik pak toch maar weer een stuk bospad en neem een omweggetje naar het startpunt. Uiteindelijk kom ik na een uur weer aan bij het beginpunt. Daarna volgt weer het gebruikelijk rekken en strekken en na tien minuten ga ik weer tevreden en zonder pijn naar huis. Thuis wacht weer een lekkere warme douche op me!
© Eugène H. Lekatompessy / http://runningcrashdummie.web-log.nl