Sinds ik weer een looproutine heb, weet ik ook wat me tot nietlopen heeft gebracht. Het was een kwestie van slecht plannen, slecht time-management, zogezegd. Ik wilde namelijk verschillende dingen tegelijk en ook nog op hetzelfde moment. Én overdag hardlopen, én overdag werken….

…én ’s ochtends vroeg rennen (dat is het fijnste) én s avonds leuke dingen doen waardoor ik s ochtends vooral wil uitslapen, ’s avonds een lekker maaltje koken (grote hobby) en samen met mijn gezin uitgebreid dineren (nog grotere hobby) én op dezelfde avond om half 8 bij de hardloopclub verschijnen.

Ga zo maar door. Mijn wensen bevatten te veel tegenstrijdigheden, concludeer ik nu. Bovendien: een paar keer per dag moest ik beslissen of ik nú zou gaan rennen of toch maar niet. Dat geeft veel onrust, en te veel ontsnappingsmogelijkheden voor het luie, bankminnende deel van mijn ziel.

Het roer gaat om. Het leven moet simpeler. Voortaan is de doordeweeksedag bestemd om te werken en de avond om te lopen. De club krijgt geen prioriteit, maar ik spreek met mezelf af dat ik op die clubavonden hoe dan ook ga lopen: of bij de club of, als het eten is gezakt, gezellig in mijn eentje ’s avonds laat.

© Annemiek van Klink / http://hardloopster.blogo.nl