Na een jaar wachten, was het op 18 februari 2007 dan eindelijk weer zover:  De Leestencross 2007. Geen wedstrijd, maar een heerlijke recreatieloop door het bosgebied in de achtertuin van het dorp Ugchelen.  Om precies te zijn: start en finish bij de Ugchelse Berg.  Dankzij de ideale weersvoorspelling (lenteweer) veel deelnemers, die hun conditie over vijf, tien of vijftien kilometer wilden testen.

De locatie van deze loop is zeker een top 10 locatie voor één van de beste hardlooplocaties in Nederland waard. Alleen meestal niet op zondag. Zondags is deze ideale looplocatie het domein van viervoeters die natuurlijk niets doen, maar menig loper toch net iets sneller laat lopen. Of omlopen. Dankzij vele verkeersregelaars bleef het parcours voor de deelnemers deze zondagochtend volledig vrij van wilde dieren en hun baasjes. De optocht van wilde tweevoeters (ondanks carnaval natuurlijk niet in polonaise) trok aan het ondergedoken wild en de nieuwsgierige schapen voorbij.

Lopen in het bos, crossen genoemd als het écht asfaltvrij is, is niet voor iedere deelnemer even natuurlijk deze ochtend: "Poefff en weg was ik. Lang in een best lekker tempo. Tot die bult dan. Ik dacht: Oh waar ben ik aan begonnen! Thuis loop ik een rondje en dat gaat van bochtje, bochtje en nog een bochtje en dan ben ik weer terug. Nu was ik  totaal gedesoriënteerd, ik kon dus overal zijn. Na vele bochten de verlossing. Daar is ie dan,  eindelijk dat finishdoek: ik ben er, ik ben trots, maar wel kapot." Zomaar een spontane reactie na afloop van een deelneemster vandaag aan de Leestencross.

Ook Rob Groendijk uit Wageningen kon deze ochtend zijn energie volledig kwijt. Als mede-organisator van het NK Cross in Wageningen liep hij vandaag heerlijk relaxed zijn rondjes over dit stukje Veluws bos. Natuurlijk: vol verwachting klopt zijn hart. Komend weekend (24 en 25 februari) moet blijken dat alle slapeloze nachten inderdaad niet voor niets zijn geweest.  Dit weekend is er door de harde kern van de organisatie nog keihard gewerkt om het bos in Wageningen weer wedstrijdklaar te maken. De laatste omgevallen bomen, ernstige gevalletjes stormschade, moesten nog worden doorgezaagd en van het parcours worden gehaald. Tevens zijn,  volgens Rob, met een trekker de modderige paden enigszins geëgaliseerd. Nu maar hopen dat de paardrijders de paden willen vermijden. Overal in het bos hebben we flyers opgehangen zodat iedereen, de wandelaars en de mountainbikers, weten dat aankomend weekend het bos ‘afgesloten terrein’ is. Omwonenden zijn met een briefje op de hoogte gebracht en uitgenodigd om vooral een kop koffie te nuttigen in één van de vele tenten. Zelf is Rob te vinden in de persruimte en bij het informatiepunt. Geen overbodige luxe, een goede verhouding met de buren, want afgelopen weekend werden verschillende atleten die nog aan het trainen waren op het NK cross parcours nog door een boer van het veld gejaagd…

Natuurlijk was er vandaag veel strijd bij de Leestencross. Heel-veel-voudig Nederlands kampioen Cees Kraaijenveld kwam om los te lopen, maar er moest natuurlijk wel gewonnen worden. Vorige week nog Nederlands kampioen op de weg (tien kilometer), vandaag de Leestencross. Komend weekend voor hem wellicht een nieuwe titel bij het NK Cross.  Misschien wel twee medailles, als ook het ploegenklassement wordt gewonnen. Trainingspartner Hans Licht was vandaag dan ook gebrand op een snelle omloop. Begeleidt door beide zonen, een meelopend (Jeffrey) en een fietsend (Dennis) kon hij na afloop dan ook voldaan nagenieten van zijn krachtinspanning op de Ugchelse Berg.

In het deelnemersveld natuurlijk veel blauw van de organiserende vereniging AV Veluwe, maar deze unieke recreatieve loop op deze unieke locatie spreekt vele lopers aan. Vele vrijwilliggers waren ook vandaag weer op de been om ook van deze editie weer een groot succes te maken. Het water vloog sommige deelnemers soms bijna letterlijk om de oren.  Alle dames en heren die de pittige ronde of rondes volbrengen zijn volharders en bijters. Maar alle dames werden met net wat extra enthousiasme persoonlijk binnengehaald door de finishbegeleider: Hans van Driel.  Nog uithijgend en zeker nog niet aanspreekbaar werden de meisjes nog snel even gewezen op de folder van de Nomenrace. Een loop alleen voor vrouwen die later dit jaar door AV Veluwe wordt georganiseerd. Voor de duidelijkheid: mannen niet welkom als deelnemer.

De Leestencross kende dit jaar bij de dames zeer snelle snelle tijden, bijna mannentijden. Jacqueline Rustigde (AV Isala Kampen) zat op de vijf kilometer opmerkelijk dichtbij Cees Kraaijeveld en vlak voor Vincent Hydra (Nijmegen) en Rob Paijmans. Annette Voets (AV Veluwe) liep op de driedubbele afstand, zoals verwacht, in een soepele tred naar een tijd van net boven het uur.  Bij de mannen ging het tussen Jan Grashuis en Roland Besselink (beiden AV Veluwe). Jan Grashuis ging uiteindelijk als winnaar naar huis.

Spikes zijn bij deze cross niet strict noodzakelijk, maar levert wel de nodige tijdwinst bij de steile afdaling halverwege het parcours. Dit alles volgens een fanatieke (oud)Amersfoortse loper. Sinds enkele jaren woont óók hij in Apeldoorn. Echter opmerkelijk genoeg: op deze locatie had hij nog nooit gelopen. Veel lopers met spikes waren er niet. De Leestencross is op gewone schoenen te doen. Geen modderpaden en enkelsdiep bij deze loop. Gewoon bospaden, zand en heidepaden.

Aan de vele deelnemers te zien was de loop ook dit jaar gewoon weer zwaar.  Vele oververmoeide gezichten trotseren dan ook de finishstreep. Het foldertje voor een volgende wedstrijd wordt in ontvangst genomen en met twijfel in de stem vraagt één deelneemster aan ons of deze ‘persoonlijke overwinning’ op foto is vastgelegd. Helaas, "je was net iets te snel voor ons" zeggen we dan maar. Een kleine teleurstelling voor deze dame. "Weer geen  bewijs. Moet ik volgende week weer!"

© Redactie Loopkrant.nl