Zondag 18 februari organiseert de Gelderse atletiekvereniging AV Veluwe alweer de vierde editie van de Leestencross. Een pittige loop waar vooral de gezelligheid telt (voor, tijdens en na afloop). Naast enkele wedstrijdlopers bestaat het deelnemersveld voornamelijk uit lopers zonder KNAU-wedstrijdlicentie. Verwacht dus geen chipmatten of tijdnotering tot op hondersten nauwkeurig.

De eerste drie binnenkomers worden met de hand genoteerd. Mits de vingers van de vrijwilligers niet te ernstig bevroren zijn natuurlijk. Vaak betekent dit dus een ultieme beproeving voor de snelle finishers…met ademnood rustig je naam spellen. Zelf klokken is het devies als je toch wilt weten hoe je vorm is!  In de tijden van ultramoderne sportapparatuur zal dat voor menig loper echter geen problemen opleveren.

In de dagen voor de vierde editite een korte terugblik op de jaren 2004, 2005 en 2006. In 2004, de eerste editie, beloofde al snel veel goeds. Een deelname van ruim 130 deelnemers gaf de burger moet en zodoende werd als snel de tweede editie in de wedstrijdplanning vastgelegd. Geleerd van de eerste editie waren de palen in 2005 voor de bevestiging van het start/finishdoek wat verder het zand ingeboord, zodat alles nu wel keurig bleef staan.

Misschien een leuk historisch feitje alsvorens je besluit om dit weekend deel te nemen. Het startdoek hangt sinds 2004 bij de Kiosk ‘De Uchgelse Berg’ in het bosgebied Het Leesten. De kiosk is in de jaren vijftig opgericht door mevrouw Lammers, beter bekend als ‘Tante Mien’. Aan het aangrenzende fietspad is zij ooit begonnen met een verkoopkar en al snel werd er een kiosk gebouwd. Vanaf de jaren zeventig is deze kiosk meerdere malen verplaatst, is er een gestolen auto naar binnen gereden en is het vrijwel geheel opnieuw opgebouwd vanwege een heftige brand in augustus 2002. Een prachtig natuurgebied op de Veluwe met vele dieren, onder andere edelherten, reeën, wilde zwijnen, vossen en konijnen.

Terugkomend op de diverse edities. Good-old Cees Kraaijveld is een zeer trouwe bezoeker. Als nog jonge veteraan pakte hij op zondag 11 februari, tijdens het NK 10 km in Schoorl, voor de elfde maal in zijn atletiekcarriere een gouden plak. Een prestatie om trots op te zijn. Voor ons als loper de ideale kans dit weekend om ‘de kraai’ persoonlijk te feliciteren met zijn Nederlandse titel. Uit eerdere kansberekingen is de kans nihil dat hij ditmaal niet bij de start te vinden is.

Naast een aardige bezetting bij de heren is het ook bij de dames altijd aangenaam vertoeven op de Veluwse heide. Onverwachts snelle tijden doet de organisatie altijd smullen. Wat zal er dit jaar op het menu staan? Een strijd tussen de plaatselijke atletes of komt een atlete uit de rest van Nederland het feest tot grootse hoogte brengen?

Natuurlijk is het ook in de achterhoede altijd lekker druk en smaakvol. In februari 2005 was het nog Ans van de B. uit Apeldoorn. Het zou haar eerste tien kilometer worden. Eigenlijk een doodgewoon beginnersverhaal met verstrekkende gevolgen (blijkt achteraf). Om de angstperikelen enigzins te halveren liep ze in 2005 niet alleen en werd ze vergezelt door verschillende loopmaatjes. Een korte beschrijving van deze, achteraf gezien, zeer speciale ochtend.

Met rooie wangetjes en met oogjes vol ongeduld kijkt Ans om elf uur ’s ochtend vrolijk in de rondte. Bij de inschrijftafel ziet ze al snel dat er meer bekende gezichten zijn. Niet iedereen is gekleed in een snel outfit, maar een ‘knoeperd’ van een camera maakt veel goed. Zoals gewoonlijk is het ook binnen een drukte van belang. Iets wat Ans nog niet echt gewend is gezien haar eerste reactie: "Moet jij ook nog een kaartje kopen?" Soms lijkt een wedstrijd ook een echte attractie: een attractie waar je uren voor in de rij staat en wat binnen no-time weer voorbij is.

De laatste secondes voor de start is het doodstil. Zelfs Ans kijkt stilletjes om haar heen.  Maar dan worden ze ‘weggeschoten’. De stilte verdwijnt en maakt plaats voor een hoop geklets en geschreeuw. Iedereen aan de zijlijn probeert met alle macht hun helden aan te moedigen. In de enorme drukte is het soms wat moeilijk om je idool de nodige support te geven. Gelukkig helpt een schreeuw of uitstekende arm van de loper zelf om de aandacht alsnog op je te vestigen. Zodra alle armen weer binnenboord zijn begint het gekwebbel pas echt. Soms gaat het nergens over en soms lijken het wel filosofische vraagstukken.

Zonder dat Ans het zelf doorheeft is ze alweer snel op weg naar de tweede en laatste ronde. Het rumoer rondom begint ondertussen wat te temperen. De trouwe supporters gooien dan ook alles in de strijd om de moed en kracht erin te houden. Ze zal de eindstreep halen vandaag! Na ruim een uur komt ‘onze Ans’ dan eindelijk over de finish. Ans is, zoals ze zelf zegt, nog nooit zo moe geweest. Maar wel een extra ervaring rijker en wat een prachtige omgeving!

Maanden later loopt dezelfde Ans voor het eerst in haar nog korte hardloopbestaan haar eerste halve marathon. Na de Leestencross was ze niet meer te stoppen…durf jij deze uitdaging aan?

© Redactie Loopkrant.nl