Zondag 28 januari 2007 was voor hardlopend Apeldoorn een zeer spannende dag. Voor het eerst sinds mensenheugenis een totaal nieuwe Midwintermarathon. Voor wie dit evenement niet kent: de Apeldoornse Midwinterloop is al jaren een begrip en met zo’n zesduizend vaste deelnemers de grootste loop na de hele grote (Egmond, Dam-tot-Dam en Nijmeegse Zevenheuvelenloop).

Het nieuwe parcours met start en finish (nu) in het centrum van Apeldoorn zorgde voor flinke hoofdbrekens voor de organisatie. Hoe zou het uitpakken? Wat zullen de lopers ervan vinden? Wordt dit écht voor iedereen de gewenste verbetering? Kenners voorspelde met de wijziging van het parcours snellere tijden. Op alle afstanden. Ondanks dat veel van de ronde nog steeds over heide en bossen van de Veluwe gaat, is de finish nu vlak. En volgens de kenners en loopverslaafden die natuurlijk weken van te voren de ronde al hadden  ‘proef’ gelopen zou dit vele seconden kunnen schelen. Misschien wel minuten.

De opkomst was dit jaar gelukkig weer als vanouds. Veel parkeerruimte, maar wel pendelbusvervoer naar de startlocatie. Heerlijk relaxed volgens sommige. Voor de verslaafde autocoureur juist een uitdaging om het vehikel alsnog zelfstandig zodicht mogelijk bij start te plaatsen. Het rondjes rijden door het centrum op zoek naar die ene parkeerplaats zo vlak mogelijk bij de start heeft toch ook wel wat…

Op de kortste afstand werd met overmacht gewonnen door Martin Lauret. Het gat met de rest van het veld was groot. Heel groot. Achter Martin werden door vele schitterende prestaties neergezet. Voorin bijvoorbeeld door Imo Muller (lid AAC), Wouter Nijkerk (AV’34) en Ilse Pol (AV’34). Ilse het aanstormende talent, vers bij de nationale selectie, liet zien dat zij dit jaar niet zonder slag of stoot iemand voor zich duld.

Ook  Anne van Schuppen uit Epe was van de partij op de acht kilometer. Voor sommige dé loopgroeptrainer. Voor andere een bekende Nederlandse topper. In flitsend oranje outfit ging ze over de finishstreep. Dit alles om ‘al haar dames en heren’ nog even langs het parcours op te peppen en op te vangen. Zoals een echte trainster nu eenmaal doet. Of zat de hond alleen thuis vandaag?

Op de Mini-marathon (18.6 kilometer) winst voor een onbekende Tsjech, maar échte winst voor de duizenden lopers die ondanks kou en regen heel voldaan zichzelf hebben overtroffen. Met natte blonde lokken arriveert Tineke van der Vinne uit Apeldoorn enkele minuten voor de belangrijke tweeuurbarrière de Loolaan. In haar kielzog Ans van den Broek-Willems. Twee dames die enkele jaren geleden nog droomde van een tijd onder de twee uur op deze nobele afstand van ruim achttien kilometer. Verschil tussen deze twee dames? De één krijgt bloemen toegeworpen en de ander niet! Dames, volgend jaar andersom?

Voor de organisatie was het soms nog even zoeken naar de goede weg. Zie foto waarbij Ruud van der Wal bijna van zijn sokken wordt gereden door een kerende auto. Maar op een paar kleine incidentjes na liep de organisatie voortreffelijk. Natuurlijk zijn er bewoners die de lopers niets liever gunnen dan een mooie auto of andere hobby. Want één dag per jaar vervelende lopers voor je uitrit  is voor enkele Apeldoorners toch net zo pittig als zelf lopen door regen, kou en wind.

Op de marathon en Asselronde (27,6 kilometer) weer als vanouds veel liefhebbers van het lange werk. En wie onderweg een loopmaatje kon oppikken hoefde niet alleen te genieten of te lijden.  Lopen in Nederlandse grootste park, de Veluwe, is dus altijd leuk. Ondanks regen, kou en wind. Maar dit jaar geen sneeuw of bevroren ledematen bij de EHBO-posten.  En voor wie liever met warmte de Apeldoornse bossen bekijkt: dit jaar zijn er nog vele lopen op en rond de Veluwe. Maar de echte liefhebbers van de elementen kijken nu al weer uit naar de volgende editie van de Midwintermarathon.

© Redactie Loopkrant.nl 2007