Ik zit nu vol opgepropte energie – Loopkrant.nl

Het is weer zondagochtend. Volgens het weerbericht is het rond de 8 graden, dus koud. Toch verheug ik me op m’n duurloop want weer of geen weer, lopen zal ik. Maandagavond m’n volleybaltraining afgezegd om m’n rechterknie voldoende rust te geven, dus ik zit nu vol opgepropte energie.

Helaas moet ik nog even geduld hebben want niet alle gezinsleden gaan deze ochtend op de koffie bij opa. Mijn jongste zoon Owen heeft geen zin en wil bij papa blijven. Zijn zus Caitlin probeert hem nog over te halen maar hij verandert niet van gedachten. Jammer! Moet ik ’s ochtends toch thuis blijven en m’n zoon entertainen. Hij is gek van X-boxen, dus daar is hij de hele ochtend zoet mee. Samen spelen we een spel en als ik er genoeg van krijg moet hij een ander spel spelen die solo bespeelbaar is.

Ik ga even naar zolder waar m’n computer staat en kijk even naar m’n weblog of er nog wat reacties staan. Dit keer niet. Ik sluit m’n computer af en ga weer naar beneden en maak ondertussen een beschuitje voor Owen klaar omdat ‘ie onderhand honger krijgt. Wat duurt ’t lang voordat de rest van het gezin thuis komt. Ze zouden maar een uurtje op de koffie gaan werd me door m’n ega verteld.

Rond één uur ’s middags zijn ze weer thuis en kan ik snel m’n spullen pakken en aankleden. De zon schijnt dus een thermoshirt is veel te warm. Wel draag ik een dun jasje om de koude wind die af en toe opsteekt te trotseren. Als ik buiten sta doe ik eerst wat strekoefeningen en dan begint m’n duurloop. M’n mp3 speler staat aan en moet voor een extra boost zorgen en me genoeg afleiden.

Helaas gaat het niet soepel, m’n knie speelt op. Wat nu, doorgaan of stoppen. Ik ga door want de week ervoor ging het ook goed naarmate ik langer liep. Maar na 40 minuten houd ik het voor gezien. Ik wil niks riskeren en ga de route verder wandelen. Wat een domper! M’n moed zakt in m’n hardloopschoenen en ik kan het gewoon niet verkroppen. Ik weet dat ik veel beter kan, maar m’n lichaam protesteert.

Na 10 minuten gewandeld te hebben zet ik weer aan, en wonder boven wonder gaat het weer stukken beter en voel ik de knie nauwelijks. Ik vervolg m’n route en op het eindpunt heb ik toch nog een half uur er aangeplakt. Thuis gauw een warme douche genomen en hopen dat de knie goed hersteld. ’t Is nu wat stijf dus zal ik het weer moeten ontzien en niet zwaar belasten. Dus morgen maar niet volleyballen!