Totaal 1011 lopers waarvan 122 dames variërend in leeftijd van 20 tot 65 en nationaliteiten van over de hele wereld. Natuurlijk veel Zwitsers, Italianen en Duitsers. In totaal was ik met nog vier Nederlandse mannen. Geen enkele Nederlandse dame! Ongeveer 14 graden en in Davos (op 1538 meter) maximaal 18 graden. Nog drie kwartier voor de start….op de sintelbaan van het sportcentrum van Davos.

Een hele weersomslag omdat het de hele week meer dan dertig graden was geweest! Wel een prima temperatuur om te lopen. Op 2638 meter hoogte, de maximale hoogte van de loop, zou het dan ongeveer tien graden koeler zijn. Dit betekent één graad temperatuurdaling per 100 hoogtemeters. De eerste vier kilometers gingen door Davos en waren relatief vlak en op asfalt. Buiten Davos was het direct ‘onverhard’ klimmen en dalen en omdat het veel geregend had soms erg glad.

Het eerste deel heb ik erg rustig gedaan om in mijn ritme te komen. Mijn hartslag was wel beduidend hoger dan in het vlakke Nederland. Deze bedroeg meestal tussen de 150 en 170 slagen. Oorzaak daarvoor was natuurlijk ook de iets ijlere lucht in de bergen. Hoogste punt tot Wiesen: 1700 meter op vijftien-kilometerpunt.

10.48 uur
Doorkomst in Wiesen (station) op 1197 meter na 25 kilometer. Slechts twaalf minuten voor de maximale limiet van doorkomst. Ik had het dus wel erg rustig aan gedaan! Als ik na elf uur was doorgekomen had ik met de trein terug kunnen gaan naar Davos. Bij dit punt stonden Thierry en Michel mij op te wachten. Ze waren met de trein, die bomvol zat, van Davos naar Wiesen gegaan. Ik was nog erg fit en genoot van de loop tot nu toe, die door zeer mooi natuurschoon ging. Watervalletjes, kloven, snel stromende riviertje etc. Na Wiesen richting Bergün (op 39 kilometer en 1386 meter hoog). Daar had ik met de jongens om ongeveer 12.30 afgesproken.

Na Wiesen een zeer steile klim en via treinviaduct, waar net de trein passeerde met de supporters, richting Filisur (31 kilometer op 1032 meter). Vanaf hier gaat het traject richting Keschütte alleen maar omhoog tot 2638 meter hoogte. Vanaf Filisur was het tot Bergun stukken met vals plat. Een aantal deelnemers ging hier al gewoon lopen. Ik kon hard blijven lopen (negen/tien kilometer per uur) . Laatste twee kilometer voor Bergun erg steil! Daar moest een aantal keren worden gewandeld.

12.35 uur
Eindelijk in Bergün! Precies de helft van het aantal kilometers die er gelopen moest worden. Meer dan 4 ½ uur onderweg. De jongens stonden bij het begin van Bergün. Even wat gegeten en gedronken en verder maar weer. In 2004 heb ik vanuit Bergun de marathonafstand gelopen (K42). Deze volgt nagenoeg dezelfde route als de K78, dus ik wist wat me te wachten stond: heel veel klimmen en de laatste vijf kilometer tot de Keschhutte een erg steil bergpad waar niet of nauwelijks hard te lopen is.

De jongens gingen terug van Bergün naar Davos per trein, waar ze met de mountainbike naar het 64 kilometerpunt zouden rijden om me daar te treffen (Dürboden op 2007 meter). Laatste kilometer naar de Keschhütte (op 2632 meter en na 52.9 kilometer) ontstaat er regen en is het koud met temperaturen rond de vijf graden. Gelukkig had ik de benen goed met vaseline ingesmeerd!

15.00 uur
Aankomst op de Keschhutte. Deze zat volledig in de wolken en was pas het laatste moment zichtbaar. Nog wat extra koolhydraten genomen en op naar de Scalettapass (2606 meter op 60.1 kilometer). Ondanks dat de Scalettapass op nagenoeg dezelfde hoogte ligt als de Keschhütte moest er eerst afgedaald worden naar 2397 meter. Daarna ging het via een smal bergpad (panoramatrail) geleidelijk weer omhoog. Eerste kilometers afdalen waren erg zwaar vanwege de overgang van het vele klimmen (meer dan 2 uur) naar het dalen. Ik probeerde dit zoveel mogelijk hardlopend te doen, maar je moet toch veel afremmen op de bovenbeenspieren anders ga je te hard! Ook vanwege de vele stenen en watertjes was het goed uitkijken waar je je voeten neerzette. Dit jaar waren er geen sneeuwveldjes die gepasseerd moesten worden hetgeen twee jaar geleden wel het geval was. Door de hete zomer, ook in Zwitserland, was de meeste sneeuw gesmolten.

16.40 uur
Doorkomst Scalettapass. Hier werden de deelnemers persoonlijk begroet door de voorzitter van de Swiss Alpine Marathon. Het is ook psychologisch gezien een belangrijk punt. Vanaf deze pas is het nog 18 kilometer afdalen richting Davos. De eerste kilometer was ongekend steil. Ik schat boven de 25 procent! Hardlopen was nauwelijks mogelijk omdat dit erg pijnlijk was voor mijn bovenbenen. De laatste drie kilometers van de afdaling tot de doorkomst Dürboden (2207 meter op 64.4 kilometer) waren wel weer hardlopend af te leggen.

17.15 uur
Dürboden. Hier stonden mijn zonden Thierry en Michel mij op te wachten Het was een emotioneel weerzien. Het was natuurlijk voor hen ook spannend of ik de tocht door de bergen goed zou volbrengen! Ze hadden vanaf half ’s middags op mij gewacht. Een tijdstip die ik in eerste instantie had ingeschat. De laatste veertien kilometers!! Voor deze afstand had ik nog twee uur en drie kwartier tot moijn beschikking. Het moest dus lukken, ook al zou ik de laatste kilometers kruipend moeten afleggen.

Gelukkig kon ik blijven hardlopen. Een aantal mensen om me heen moest gaan wandelen, vooral op de klimmetjes die er ondanks de afdaling nog in zaten. De jongens konden veel foto’s maken onderweg. Ik genoot dit laatse deel van de loop met volle teugen. Het is ook een prachtig landschap om in te lopen. Vier kilometer voor de finish was er nog een zeer steile klim van een honderd meter. Daarna afdalen naar Davos.

19.08 uur
Na 11 uur 8 minuten en 43 seconden was daar dan eindelijk de finish. Ik kon er zowaar nog een flinke eindspurt uit persen! Het was dan ook heerlijk de laatste paar honderd meter op de kunststofbaan te lopen onder de aanmoediging van heel veel mensen. Het gevoel na de finish was echt heel bijzonder. Dit kwam volgens mij ook door al de adrenaline die het lichaam tijdens de tocht geproduceerd had. Ik was niet echt helemaal kapot en kon nog redelijk normaal lopen, dus de jongens hoefden mij niet te ondersteunen.

Na afloop kon ik de felbegeerde medaille en het T-shirt in ontvangst nemen. Terug op de camping even languit gelegen. Dit om de benen te strekken. Volgens de jongens was ik in een mum van tijd in slaap gevallen om pas de volgende ochtend weer wakker te worden. Ik heb al veel mooie hardloopevenementen mee gemaakt, maar dit was tot nu toe wel " het hoogtepunt" op loopgebied voor mij.

Op vele momenten in mijn verdere leven zal ik hier nog aan terugdenken. De dag na de bergloop ben ik al vroeg in de ochtend (6 uur) met de jongens teruggereden naar Nederland. Tijdens de reis gingen mijn gedachtes vaak terug naar het hooggebergte rondom Davos. Misschien tot later…….

Voor meer informatie over de loop: http://www.alpine-davos.ch/

© Hans Felkers – Wenum-Wiesel