Ja van alles. Dat heb ik wel gemerkt. Ik dacht dat ik al veel had meegemaakt in mijn leven als ´atleet´. Maar ik raakte weer eens geblesseerd in december vorig jaar. Van alles gaat er dan weer door je hoofd. Hoe lang gaat het nu weer duren? Hoe kom ik hier nou weer aan? En hoe kom ik hier nou weer vanaf?Dat zijn een aantal vragen die je jezelf stelt.
En hulp wordt er van alle kanten aangeboden. Soms zinloze, maar ook hulp die je echt goed kan gebruiken. Zal ik je eens een keer goed masseren ? Zei iemand tegen me. Nou en ik ben niet vies van een fijne vrouwenhand aan mijn lichaam. Dus volmondig zei ik ja. Had ik beter moeten weten? Of liep het allemaal zoals het was voorzien. Is dit je lot?
Ik neem meestal de dingen zoals ze komen. Maar dit had ik toch echt niet verwacht. Dat je van een blessure een relatie kan overhouden? Ja. Wie denkt daar nou aan. Je denkt eerder, zal het lopen ooit nog goed komen? En zal ik nog net zo snel zijn als voorheen? Je weet het allemaal niet. Gelukkig maar allemaal. Maar voorheen was ik meestal na een paar weken wel weer genezen.
Sinds de massage kan ik niet zeggen, dat ik weer goed aan het lopen ben. Ik ben eigenlijk nog steeds wel geblesseerd. Echter die massage zou ik voor geen goud hebben willen missen. Zo zie je. Je kan van een blessure ook positieve dingen overhouden. Dus voor de mensen die geblesseerd raken. Treur niet. Er ligt om de hoek misschien ‘een iemand’ die je een handje wil helpen met het genezingsproces.
En dan komt het moment, dat je weer genezen bent van je blessure. Wat dan? Dan is het met de relatie ook weer gedaan. Want je hebt die niet meer nodig. Of was het nou, dat de vrouwenhand geen uitdaging meer zag bij me.
© Wim van de Griendt – ’s – Hertogenbosch / http://www.wimsalabim.web-log.nl/