Montferlandrun: Hoezo aan elkaar gewaagd?

ImageIn het Sinterklaasweekend, 3 december 2006, vond de elfde editie van de Montferlandrun plaats. Het parcours van vijftien kilometer startte vlakbij het prachtige kasteel Huis Bergh en leidde langs de dorpjes Stokkum, Beek en Zeddam en door het mooie Montferlandse bos terug naar ‘s Heerenbergh.

Onder de ruim 3400 deelnemers ook welgeteld twee lopers van de Loopgroep Matenpark Apeldoorn. Te weten Jan Jacobsen en Chris Doornekamp (ik). Vooraf  teken ik voor een tijd dichtbij de 75 minuten. Met enige moeite wring ik mij in het startvak waar deze streeftijd staat aangegeven. Om me heen vang ik stoere verhalen op over afgelegde marathons in New York, Berlijn en Athene. Ooit (2007?) zal ik me aan deze klassieke afstand wagen. Nu eerst maar deze vijftien kilometers afwerken.

Direct na de start gaat het heuveltje op, maar daarna glooit de weg gelukkig naar beneden. Ik heb nog energie genoeg om even te kletsen met een toevallig passerende collega, die eenzelfde tijd in gedachten blijkt te hebben. Mijn idee om hem te volgen moet ik echter al snel laten varen en daarmee ook mijn ambitie voor vandaag.

Image

Na het vijf kilometerpunt (25 minuten) krijg ik de Peeskebult voor mijn kiezen. Het tempo zakt gelijk stevig terug, m’n snelste schema kan ik definitief vergeten. Eenmaal bovenop de Peeskebult kan de afdaling richting Zeddam worden ingezet. Het biedt gelegenheid om weer iets op adem te komen. Een tweede stuk vals plat dient zich echter al vrij snel weer aan. Mijn benen beginnen op dit gedeelte al zwaar aan te voelen, maar tot een wandeltempo komt het niet. Op kilometer tien kom ik door op een voor mij acceptabele 53 minuten.

Image

Het slotgedeelte schotelt nog een derde venijnig klimmetje voor. Inmiddels redelijk op mijn tandvlees passer ik ook deze hindernis en kan ik in iets meer gestrekte draf naar de finish in het centrum van ’s Heerenbergh. Met een bescheiden eindsprint zet ik de klok stil op 1 uur en 20 minuteren. Trimgenoot Jan Jacobsen ben ik niet tegen het lijf gelopen, maar hij blijkt binnen tien seconden van mijn netto-tijd te zijn binnengekomen. Hoezo aan elkaar gewaagd!

Het grote deelnemersveld bereikt overigens net op tijd de finish. Snel daarna barsten flinke regenbuien los. Prima weer om eenmaal thuis de Sinterklaascadeautjes te gaan uitpakken!

© Chris Doornekamp – Apeldoorn