Aangestoken door mama’s hardloopvirus, zit Matijs (mijn zoontje van net 6) sinds kort op atletiek. Op zaterdag 16 december had hij z’n eerste hardloopwedstrijd: de BVC Cross. De afstand voor zijn categorie, de mini-upillen, is 1100 meter. Lijkt voor ons volwassenen peanuts, maar voor die ukken valt het nog niet mee. Zeker als je ook moet oppassen dat je niet uitglijdt in de modder.

Vanmorgen bijtijds de deur uit, zodat hij op tijd is om samen met zijn groepje lekker in te lopen. Het inlopen doen ze door hetzelfde rondje te lopen die voor de wedstrijd staat gepland. Ze gaan ervandoor en ik blijf in de regen achter. Samen met tientallen andere vaders en moeders die zo verstandig zijn geweest om wél een paraplu mee te nemen. Binnenkort ook maar es wat "zijlijnhardloopspullen" kopen, zoals een regenjas en waterdichte laarzen. Ook voor Matijs zelf is een regenjack wel handig, want nu houdt hij wijselijk z’n winterjas aan om niet helemaal doornat te worden.

Ik vind het moeilijk inschatten of de opkomst goed te noemen is aangezien we allemaal een beetje op een kluitje staan en dit voor Matijs de eerste keer is. Wel hoor ik iemand zeggen dat het "best meevalt". Even later zie ik Matijs met zijn groepje terugkomen van de warming-up. En dan is het weer wachten. En wachten is nou nét niet de sterkste kant van Matijs, dus ik krijg met enige regelmaat de vraag gesteld "wanneer ben ik nou aan de beurt?".

De tweede groep meiden is vertrokken en volgens het schema is Matijs hierna aan de beurt. Samen lopen we rustig richting de start. Juf Margret checkt even of iedereen er is en dan is het… klaar voor de start en weg zijn ze! Zelf maak ik nog even een praatje met één van de vaders en begeef me dan naar de finish. Lang hoef ik niet te wachten voordat de eerste deelnemers van aankomen bij de finish.

Dan wordt er gezegd "Dit zijn de laatste" maar … waar is Matijs? De juf heeft het ook in de gaten en zegt tegen mij dat ze Matijs even op gaat halen. Op dat moment komt hij er net aan. Samen lopen ze naar de finish. Eenmaal "binnen" mag Matijs een graai doen in de zak met spekkies. Matijs was weliswaar laatste, maar ik prijs hem de hemel in hoor!

Thuisgekomen allebei lekker droge kleding aan en even relaxen. Vanmiddag heeft hij weer zwemles, dus al met al een sportieve natte dag!

@ Carla den Nieuwenhoop (moeder van Matijs de Olde) – Veenendaal