Lopen is leuk, maar niet als het niet gaat. En als na heel veel pogingen om hard te lopen het nog steeds niet gaat zoals het ooit ging, speelt de gedachte van stoppen wel eens door het hoofd. Tijd voor een nieuwe sport, een andere uitdaging. Accepteren dat lopen ook leuk kan zijn zonder wereldrecords te lopen. Zo ook bij Noah Kiprono Ngeny (spreek zijn naam uit als Nekenie en iedereen weet wie je bedoelt).
Deze week maakte Ngeny bekend dat het voor hem genoeg is geweest. Het (hard)lopen wil niet meer. De afgelopen twee jaren heeft hij volgens eigen zeggen zijn fysiotherapeut meer gezien dan zijn spikes. Heupblessure en vele andere pijntjes. Ngeny is pas 28. Dat maakt dat weinigen dit looppensioen van deze wereldtopper nu al hadden verwacht. Zeker niet omdat de internationale concurrentie op de middenafstand nu, met het eerder al stoppen van Hicham El Guerouj, toch iets minder sterk lijkt.
Voor de lezers die niet zo thuis zijn in de internationale atletieksterren: Ngeny was en is een absolute wereldtopper. Hij heeft verschrikkelijk hard gelopen op de middenafstand, de 1500 meter. Nu hij is gestopt blijft zijn erfenis achter: zijn wereldrecord op de 1000 meter, gelopen in Rieti 1999. Een tijd van 2.11.96 op de kilometer zal een tijd zijn die kerst 2006 zeker haalt en voorlopig zijn er weinig tekenen dat deze tijd snel zal worden overtroffen. Naast wereldrecordhouder is Ngeny toegetreden tot de hall-of-fame van Olympische gouden medaillewinnaars. Zijn Olympische finale in 2000 tegen de eeuwige rivaal Hicham El Guerouj is de geschiedenis ingegaan als een van de meest enverende races all-times. Zeker als je in de laatste 15 meter in een kolkend stadium de onverslaanbare Marokkaan laat staan, om zelf goud te halen, wordt dat niet snel meer vergeten.
Ngeny en El Guerouj hadden het vermogen om ogenschijnlijk makkelijk onder de 3.30 te lopen op 1500 meter races. Tijden die nu niet meer veel worden gelopen. Maar helaas na twee jaar van blesureleed vond Ngeny het genoeg. Stoppen. Moegestreden van het vechten tegen de blessures. Het terugvechten om ooit weer beste loper, wereldkampioen of Olympisch kampioen te worden lukte niet meer. Het ging niet meer.
Lopen zal hij nog wel blijven doen. En betrokken bij het lopen zal hij zeker blijven. Ngeny is inmiddels coach van jongens als Micah Kogo (de snelste tien kilometerloper van dit jaar), Mike Kigen en het supertalent Joseph Ebuya. Namen die ‘ons’ waarschijnlijk nog weinig zeggen. Maar toen Ngeny in 1997 als junior 3.32 op de 1500 meter in Monaco liet noteren kenden we hem ook niet. Inmiddels wel en wie ooit richting Eldoret (Kenia) gaat zal hem daar zeker nog tegenkomen. Wellicht wel op een rustig duurloopje samen met zijn pupillen waar hij de verhalen en tijden die hij liep ’toen-hij-jong’ was deelt om de nieuwe talenten op scherp te krijgen.
© Redactie Loopkrant.nl