Het is gelukt!!! Ik heb de marathon van New York gelopen in 5:08:50. Ik ben nog helemaal heel, maar ik heb wel ongelooflijke spierpijn in mijn bovenbenen gehad maandag en dinsdag. Zitten en weer opstaan was een pijnlijke ervaring en de trap af moest achteruit. Lastig met al die metro’s.

Helaas is het niet gelukt om onder de 5 uur te komen. Ik weet niet hoe het was gegaan als ik nog langzamer was gestart. Voor mijn gevoel heb ik het wel goed gedaan, maar ik had toch wel een behoorlijk verval aan het eind. Het parcours was erg zwaar en ging continue omhoog en omlaag en aan het einde in Central park zaten zeer gemene heuvels. Ook omlaag viel mij daar zwaar. Ik dacht nog ‘wij van de veluwe’ kunnen wel een heuveltje aan, maar dat viel dus toch nog enorm tegen.

Eigenlijk liep ik gewoon steeds maar door. Helemaal niet gewandeld onderweg maar het tempo werd gewoon steeds lager. Op vijfendertig kilometer liep ik op een tussentijd van net boven de vier uur. Bijna vijftig minuten voor zeven kilometer om onder een eindtijd van 5 uur te komen. Lijkt normaal geen probleem, maar nu had ik daar bijna een uur voor nodig! Op 24 mijl kreeg ik het echt heel erg moeilijk. Die laatste 2 mijl krópen echt voorbij.

Nu, bijna een week later, voel ik me al weer heel lekker. Afgelopen woensdag nog een sportmassage gehad en donderdag een uurtje op de racefiets gereden. Vrijdag alweer 30 minuten hardgelopen. Toch wonderbaarlijk hoe snel je lichaam herstelt van zo’n zware inspanning.

New York was echt heel gaaf en ik keek dan ook mijn ogen uit daar. Ook op de expo bij de marathon waren megaveel standjes met loopspulletjes. Een mooi T-shirt van Nike gekocht met daarop Quick Chick. Dat slaat niet helemaal op het lopen, want zo snel ben ik niet maar op de motor zal ik ‘m mooi aankunnen! Belangrijkste en helemaal geweldig is dat iedereen van m’n groep de marathon heeft uitgelopen. We hebben allemaal zo’n mooie medaille!

© Astrid Beerten – Apeldoorn