Het is donker, het is koud, het is vrijdagavond 3 november 2006, eindelijk de Bergrace by night! Ouwehands dierenpark loopt vol. In tegenstelling tot vorig jaar worden de dieren dit keer niet wakker gehouden door passerende lopers die al lallend op weg zijn naar de bus die de lopers vervoert naar de startlocatie.

In het junglerestaurant voldoende gelegenheid om de kleding en supporters te droppen. Bij binnenkomst word je al snel omarmd door de gezelligheid die enkele uren later in vol ornaat zal losbarsten. De dansvloer is tot op de centimeter schoongeveegd, want de voetjes gaan van de vloer. Dat is zeker! De drank zal rijkelijk vloeien.

Ondertussen staan op de Wageningse markt honderden voetjes te trippelen om weg te mogen. Groene schoenen, rode schoenen, schoenen met reflectorveters….alles om maar op te vallen tussen de grote meute. Vanuit de organisatie heeft iedereen al een sfeervol lichtstaafje mogen ontvangen. Normaal worden deze op het hoofd, om de armen of om de benen gewikkeld. Elk jaar zijn er weer creatievelingen die de meest rare capriolen uithalen met een staafje van zestig centimeter. De oproep vanuit de organisatie heeft geholpen…hele kerstbomen stonden aan de start!

Ondertussen al veel te lang geouwehoerd. Wanneer is nu toch die verdomde start? Op het moment dat de dames het denken komt een klein maar streng mannetje met een megafoon:"De dames hiervoor in het vak zullen het nog niet gehoord hebben. De start is enkele minuten uitgesteld. De laatste bus is nog onderweg en we willen deze graag nog gelijktijdig wegschieten." Even later wordt het vak al snel opgevuld met die ene vrouw. Wanneer leren ze het toch om nu eens op tijd te komen! Vooral mannen in de bus overigens. Verder zeg ik niets hierover!

Het aftellen is begonnen en de lintjes gaan weg. Nog vijf, vier,  drie…en tip tip tip daar gaat de eerste al. Tijd om op deze duidelijke valse start te reageren is er niet. Nog geen twee tellen later klinkt het startschot. De eerste dames sprinten weg. Als jonge hindes verlaten ze het marktplein en begeven ze zich naar de dijk.

De prachtig verlichte dijk met halverwege twee mannen. Uren staan ze daar in de kou en wat doen ze? De paal uithangen. Van tien uur tot de laatste loper op de 12.6km, zo tegen twaalf uur, staan ze met een lampje op een paaltje te schijnen en roepen om de tien seconden: PAAAL (met de een kleine verhoging op de derde A). Wederom bedankt mannen.

Tien minuten later verdwijnen de mannen op dezelfde wijze in de donkere nacht met dit jaar een prachtige maan die de polderwegen goed verlicht. Dit is geregeld anders geweest. Als de laatste kilometers voor de dames ingaan heeft Dennis Weijers uit Utrecht al een hele inhaalslag gepleegd. Deze student, lid van het Utrechtse Phoenix, heeft zijn race volgens eigen zeggen goed ingedeeld. De eerste kilometers nog in de groep waarbij een tweetal lopers volgens hem te hard van start waren gegaan. Dat bleek als snel. De enige die het groene outfit van Dennis nog kon volgen was een Feyenoord-fan. In korte broek en Feyenoord-shirt gingen ze samen de laatste twee kilometers in.

De laatste kilometer: de klim op de Grebbeberg is begonnen. Wederom is het pad prachtig verlicht met waxinelichtjes. Een idee voor volgend jaar: "Hoeveel waxinelichtjes schat je dat er op de Grebbeberg zijn geplaatst en hoe lang duurt het denk je voordat ze zijn aangestoken?" Ongelooflijk maar waar. De winnaars op de 7.6km komen beiden uit Utrecht. Helen Hofstede mag op deze koude avond als eerste loper de finishstreep passeren.

Luid aangemoedigd door de man met de warme microfoonstem. Het startsein heeft voor hem geklonken. Je hoofd laten hangen, op je loopmaat wachten of rustig het laatste stukje uithijgen? Echt niet! Met deze man haal je het wel uit je hoofd. Achterom kijken en wandelen is helemaal uit den boze. Iedereen wordt naar binnen geschreeuwd. Onderaan de Grebberg horen de lopers het getetter al. De lach verschijnt dan ook bij vele lopers al snel op het gezicht. Of komt dit omdat de laatste kilometer is aangebroken?

Ondertussen is het al bijna zaterdag 4 november en zijn alle 12-kilometerlopers nog op pad. Als de motor verschijnt weet de organisatie dat de eerste loper binnen no-time passeert. Rhenen is op deze lange afstand bij de dames goed vertegenwoordigd. Met Ruth van der Meijden op de eerste stek en Jenneke van den Berg op de derde mag Rhenen in de handjes wrijven. De gaten bij de eerste twintig lopers zijn groot. Een extra sprint op de Grebbeberg is daarom ook niet nodig. De kans op valpartijen blijft daarbij gelukkig nihil.

Irina Lebedinskaja is de tweede loopster die opgaat naar de feesttent. Voor de man achter de organisatie, Hans Burgerdijk, blijkt deze naam nog iets te moeilijk te zijn, maar de vele lopers uit Apeldoorn kennen haar natuurlijk als de beste. Enkele maanden per jaar is ze in Nederland te vinden en loopt ze met alle plezier diverse loopjes in het land. Vorige week stond ze nog aan de start bij de Diepe Hel Holterbergloop waar ze een prachtige eerste plek haalde in haar leeftijdscategorie V40.

Peter van Egdom van PK Running uit Veenendaal werd deze avond eerste bij de mannen senioren en daarbij ook gelijk in zijn categorie M45. Vooral bekend door de vele marathons met als topjaar 2001 waar hij Nederlands kampioen werd. Door de snelle lopers prachtige tijden gelopen. Zeer zeker ook in de achterhoede waar ze worden opgewacht door enkele enthousiaste organisatieleden die ze de Grebbeberg oploodsen.

De laatste kilometer, slechts 800 stapjes, het aftellen is begonnen! Voor mensen die de kluts kwijt zijn wordt nog even het exacte tijdstip genoemd. Een van de vele lopers blijkt net deze dag, zaterdag 4 november welteverstaan, jarig te zijn. Gefeliciteerd meid! Het gezucht en gekreun verdwijnt en het gezellige geklets krijgt de organisatie ervoor terug. Het gaat dan wel wat moeizamer zo hier en daar, maar het aantal decibel gaat sterk omhoog.

Uiteindelijk breekt het tijdstip aan dat echt de allerlaatste loper de berg opgaat. Ditmaal de eer aan twee mannen uit het verre Alphen aan den Rijn. Nooit hebben ze kunnen vermoeden dat zij de Rode Lantaarn, aangeboden door Loopkrant.nl, in ontvangst mogen gaan nemen. Ze zijn dus niet stiekem later gestart, halverwege gestopt of tussentijds de veters gestrikt. In een strak tempo zijn ze beiden vertrokken voor hun twaalf lange kilometers. Helaas mannen: de avond zit er bijna op. Voetje voor voetje klimmen ze de berg op. Ondersteund door wat extra licht van de winnaarslantaarn komen ze uiteindelijk boven.

Onder de boog door en dalen naar de finish. Lopers die ondertussen huiswaarts keren geven nog een laatste aanmoediging. Aad van der Tak en Rob Tukker, respectievelijk nummer 395 en 396, komen exact om 00:40:22 over de finishstreep waar ook zij hun drankje mogen ophalen en uiteindelijk opgaan in het feestgedruis. Namens alle lopers: organisatie van de Bergrace by Night bedankt. Tot volgend jaar!

Note: ook gelopen dit jaar? Stuur jouw unieke loopbeleving met eventueel wat foto’s op naar de redactie (redactie@loopkrant.nl).  Wil je hulp bij het schrijven laat het ons weten. Iedereen kan zijn loopervaring vastleggen. Ook jij!

© Redactie Loopkrant.nl