"Ben je fit?" is de eerste vraag die woensdagavond 27 september wordt gesteld. Ja, wat zeg je dan. Direct zeg je natuurlijk, meer om mentaal sterk over te komen, dat je je nog nooit zo lekker hebt gevoeld. De reactie van de trainster brengt dan toch wat schrik op de gezichtjes:"Mooi, dan gaan we wat extra kilometers maken vanavond!"

Al snel begint de groep dan ook wat terug te krabbelen. De voeten, enkels, knieën, heupen, dijen, rug…eigenlijk alles van top-tot-teen komt aan bod. Alvast een beetje indekken kan nu geen kwaad. Na wat gezucht en gekreun wordt het lichaam dan uiteindelijk toch in beweging gebracht. Een groep van slechts tien man gaat op weg. De eerste donkere trainingsavond: reflectiehesjes en flikkerlampjes zijn voor de veiligheid weer nodig.

Memories van eerdere winters komen naar boven. Stoere verhalen over halve marathons in de vrieskou, extreem lange duurlopen door de besneeuwde bossen en sneeuwvrije fietspaden. Als ervaren rotten in het vat worden de verhalen natuurlijk mooier gemaakt dan ze werkelijk zijn. Wie herkent niet het moment van de eerste stappen op zo’n ijskoude avond. De voeten voelen als één stuk beton. De feeling met de grond is weg. De vingers lijken gevoelloos en warme chocolademelk is eigenlijk het enige wat je wilt. Als schijnbare nieuweling in de hardloopsport vraagt Carolien wat je dan het beste kunt dragen. Veel adviezen vliegen dan al snel om je oren. Iedereen heeft ondertussen wel een goede wintertip die ze Carolien willen meegeven. Conclusie: twee thermoshirts is toch het minste wat je moet aanschaffen.

De hardloopgoeroes in spé verlaten ondertussen het bos. De schemer treed in en een eenzame fotograaf schiet zijn plaatjes van het herfstachtige heidelandschap. De twee snellere lopers in de groep worden net op dat moment losgelaten en missen dus een prachtig stukje natuurschoon. Lange Meindert en kleine Rosan: ze spurten weg. Zij, slechts anderhalve meter groot, loopt in een te groot wegwerkersjack van haar vader. Hij, een trotse vader die zijn kinderen een avond heeft achtergelaten bij partner Christa. De rest van de groep loopt al ploeterend voort. Een fikse klim richting de toeristische hotspot Hoog-Soeren. Enkele minuten later komen Meindert en Rosan de groep weer ophalen. Ondertussen hebben ze gewisseld van outfit. Loopt toch iets praktischer! Tijd voor een plasstop bij pannenkoekenhuis Hoog Soeren. Gasten op het terras kijken wat verschrikt op. Je ziet ze denken:"Op dit tijdstip nog aan het hardlopen? Zijn die knetter?". Sommige lopers denken bij het woord knetter aan iets anders, maar daar zullen we vandaag maar niet over uitweiden.

Ondertussen begint de tijd toch wat te dringen. De geplande route zal niet gaan lukken…oeps vergeten dat op het laatste fietspad geen lantaarnpalen staan en dat het dan toch wel erg donker wordt?! Gelukkig is iedereen zo fit dat het wederom ‘Samen Uit Samen Thuis’ gaat worden. Voor de sfeer, coördinatie, concentratie en motivatie is het tijd voor het namenspel. Hoe vaak komt het niet voor dat je je eigen loopmaatjes niet van naam kent? Maanden loop je er al naast en leg je je hele privéleven op tafel en om dan nog de naam te vragen…dat doe je niet!? Jij wel?

Deze groep is nog betrekkelijk nieuw..even kijken of ik ze nu nog weet. Op het moment dat ik dit verhaal beschrijf is het  toch alweer zo’n zes dagen geleden. Marjolein, de stoere meid met paardestaart en gespierde mountainbikebenen. Naast haar Corina, het doel om deze avond achteraan te lopen lijkt niet te gaan lukken. Naast trainster Grada loopt Carolien. Strak outfit meid! Midden in de groep loopt Fiona, kwebbelaar in wording? Mirjam wordt begeleid door Reggy. Beiden nog wat stil, maar wat een soepele tred. De rij wordt afgesloten met Meindert en Rosan. Ben ik nu geslaagd?

Meindert begint slechts een paar minuten later al wat te hijgen en met het idee dat we er voorlopig nog niet zijn kan dit een goed teken voor ons zijn. Eureka, het is ons gelukt..! Ruim zeven kwartier later staat de voltallige groep bij elkaar. De laatste cooling-down en op naar huis. Op naar de partners en de de patatzaak! Eens in de maand is er weer een balansdag en vandaag is het zo’n dag. En we hebben het verdiend..

© Redactie Loopkrant.nl