De smaak van het hardlopen had ik al gauw te pakken en het hardloopvirus blijkt hardnekkig. Zelf liep ik drie keer per week. Vaak samen met m’n vriendin. Helaas is zij geblesseerd geraakt en is ze nu langzaam weer aan het opbouwen. Ikzelf wilde natuurlijk wel graag doorgaan met trainen, maar alleen in het donker leek me niet zo’n goed idee. Ondanks dat ik geen "groepjesmens" ben, heb ik me onlangs toch aangemeld bij de plaatselijke atletiekvereniging.
Wel prettig is dat je eerst een maand ofzo mag sfeerproeven. En ik moet zeggen: tot nu toe bevalt het me wel. De allereerste keer bleek het rustige duurlooptempo van de groep toch wel hoger te liggen dan dat van mij, maar het ging goed en ik was trots op mezelf! Heb mezelf ook een keer over de kop gelopen met een intervaltraining (is sowieso niet mijn sterke kant: snelheid maken), waardoor ik misselijk werd en thuis na het douchen ook moest overgeven.
Beter naar m’n lijf luisteren dus! De afwisseling bij de trainingen bij de atletiekvereniging trekt me wel. En ook al laat ik me niet meer zo opjutten. Ik push mezelf toch meer dan als ik alleen loop, waardoor ik toch het idee heb dat ik vérder kom. Ook het trainen op de baan vind ik wel wat hebben: m’n muziek, 2 witte lijnen en gáán!
Omdat ik het wedstrijdelement wel motiverend vind, wil ik ook af en toe een leuke "loop" doen. Begin augustus was dat een rondje Panbos (Bosch en Duin) van drie kilometer en zondag 3 september was dat het vijf kilometer onderdeel van de Dijkenloop (Beneden-Leeuwen).
De Dijkenloop kwam bij mij meer over als een wedstrijd: met het officiële inschrijven, startnummer op je shirt spelden, de ChampionChip aan je schoen rijgen, etc. Prima organisatie overigens en dito sfeer. M’n eigen publiek (m’n 2 jongens van bijna 6 en 3) en m’n man waren helaas niet mee. Dit omdat het flink regende toen ik van huis vertrok, en ja, dan hoeven ze voor mij niet mee hoor. Gelukkig stonden langs heel het parcours wel her en der mensen opgesteld die klapten als je voorbij kwam, wat voor mijn gevoel ook de goede sfeer benadrukte. Overigens was het al vrij snel droog na aankomst in Beneden-Leeuwen, en ik had me dus ook weer verkeken op de temperatuur en was dus ook te warm gekleed met m’n lange mouwen (balen hoor!). Blijkbaar had ik niet goed gegeten en gedronken waardoor ik al vrij snel last had van vermoeide benen.
Mede door de aanmoedigingen van de mensen aan de kant én door mezelf bij wijze van spreken een "schop onder de kont" te geven, zette ik door. Gelukkig was daar eindelijk de finish in zicht en tegelijkertijd moedigde ik nog een medeloopster aan die zei dat ze niet meer kon. Mijn nettotijd kon ik ’s middags op de website terugvinden: 34:17. Geen snelle tijd, maar voor mij als beginner en 41-jarige, een prima tijd!
© Carla den Nieuwenhoop – Veenendaal