Op zaterdag 23 september verzamelt heel Wierden zich weer in hét stadscentrum voor de jaarlijkse Wiezoloop. Eerder dit jaar afgelast in verband met de hitte golf, maar nu toch eindelijk het verwachte feest. Ook de bewoners van Rijssensestraat hebben de ligstoelen en versnaperingen al buiten gezet. Zoals elk jaar heeft de organisatie weer gezorgd voor snelle Kenianen. Dit jaar echter ook een zeer snelle man uit Libië ( Ali Mabrouk).
Maar natuurlijk zorgde de organisatie ook voor de beste regionale lopers en was er een enorm peleton aan recreatieve lopers wat Wierden een warm hard toe draagt. Dus spectakel verzekerd.
Naast een 10km en een 5km zijn er ook vele kortere afstanden voor de echte jeugdigen. Zo staat de 1600 meter om 16.30u op het programma. Dus als op 16.15u een slungelige jongen samen met zijn ouders ’t Anker (buurtcentrum) binnen komt voor deze loop is er lichte paniek. Om half vijf wordt hij verwacht bij de start. Het is even schrikken als de heren achter de balie zeggen dat het inschrijven voor de jeugdloop al een half uur is gesloten. Blijkbaar is er bij de familie verwarring ontstaan wat er wordt bedoeld met "om 16.30 word ik verwacht". Een goed leermoment voor deze nog jonge knul. Gelukkig voor hem ziet de organisatie dit door de vingers en loopt hij even later vol trots en wat zenuwachtig alsnog met championchip en startnummer richting de start. De loop kan beginnnen!
Rondom het finishgebied staat het publiek ondertussen rijen dik, vooral ouders die hun toppertjes in volle glorie willen zien genieten. Stiekum lopen langs en soms over het parcour de liefhebbers voor de 5 en 10km al de route te verkennen. Zo ook bijvoorbeeld Eddy Langwerden uit Apeldoorn (AV’34). Hij loopt zich warm op het parcours van de vijf kilometer. "Al dat publiek pept je op. Prachtig! Ik zie nu al veel snelle lopers…als er Kenianen meedoen dan zeg ik bij de start: laat maar, ga maar. Ik kijk wel hoe het gaat, maar als ik de laatste honder meter nog iemand voor me zie dan ga ik sprinten. Die pak ik dan nog wel."
Zonder blikken of blozen staat hij even later te praten met de Keniaanse toplopers Benjamin Kipkosgei, Comas Koech en Ben Kimutai Kimwole die zich gaan warmlopen voor de dubbele afstand. "Ze vroegen me hoe het parcours was. Ach rechtdoor, volgens mij dan naar rechts. Dan zo en zo en dan kom je geloof ik hier weer terug." Een extra rondje warmlopen en het parcours nogmaals verkennen kan geen kwaad en uiteindelijk loopt Eddy een voortreffelijke race met de beloofde eindsprint. "Ik liep achter ene Leon. Hij was hier blijkbaar heel erg bekend. Ik hoorde 4800 meter het publiek alleen maar ‘Kom op Leon!’ roepen. Uiteindelijk kon ik hem nog net voor de finish voorbijgegaan. Hier wordt serieus gelopen. Vechten voor elke meter. Dit vind ik mooi. " Met een grote smile op zijn gezicht haalt hij uren later dan ook zijn geldprijs op. Zijn eerste prijs ooit! Het is het wachten waard geweest. "Volgens mij heb ik het goed gedaan, of niet? Ik loop sinds februari en nu al loop ik 16.20. Snel maar weer gaan trainen en op naar de vijftien minuten!"
Op de tien kilometer zoals aangekondigd veel Keniaans geweld met vijf mannen onder de dertig minuten. Bij de waterpost vechten de jonkies om de sponzen. Zij willen natuurlijk allemaal de spons aan Comas Koech of Ben Kimutai Kimwole geven. Terwijl het bij de mannen nog wel even spannend blijft, is de strijd bij de dames heel anders. Uiteindelijk won bij de mannen Ben Kimutai met een schitterende 28.27. En ook hij vertrouwde loopkrant.nl na afloop toe dat het ‘great’ was om in Wierden te zijn. Bij de vrouwen loopt de Keniaanse Peninah Arusei al snel minuten voor Ingrid Prigge en Pauline Claasen. Een stukje daarachter vliegt Ilse Pol van AV’34 naar een eindtijd van net boven de zevendertig minuten. Bij de eindstreep is te zien hoe diep sommigen gaan. Ilse hangt dan ook al enige meters voorbij de finish voorovergebogen op het dranghek. Haar mannelijke clubgenoten komen even later over de finish en geven haar nog een snel schouderklopje. Zelf vindt ze echter dat ze slecht heeft gelopen. Ach snel vergeten…volgende week weer een tien kilometer Ilse?
Terwijl de eerste lopers zichzelf in een droog shirt hebben gehesen en zich hebben geblust met ‘dubbelfrisss’ lopen vele achterblijvers nog een hele ronde op het parcours. Echt erg is dit niet, want iedereen wordt door de wijkbewoners luid aangemoedigd. Overal posten met sponzen en bekertjes water. Leuk om al die kids te zien springen om je als loper een beetje water aan te bieden. Zien we er dan zo slecht uit? Het applaus is op sommige punten zo overweldigend dat je je echt begint af te vragen of je er nu echt zo belabberd uitziet en dat ze je hiermee dat kleine beetje ondersteuning willen bieden. Wierden bedankt!
