Dan vlieg je en ben je zo binnen

ImageEindelijk was het dan zover. De eerste etappe van de hardloopvierdaagse in Apeldoorn. Voor mij eigenlijk een thuiswedstrijd. Hoewel de vertrouwde atletiekbaan met al die tenten en caravans wel een heuse camping lijkt. We kunnen gebruik maken van de caravan van familie Rugenbrink, loopmaatjes van me. We pimpen het geheel wat op met de spandoeken en hebben zo een superverzamelpunt voor de komende dagen.

Alle dames van Vrouwenpower zijn ondertussen gearriveerd. De loopkleding wordt aangedaan. We zien er ineens heel professioneel en gelikt uit. Grada (Boschker) heeft dit maar weer goed geregeld!  De laatste ‘wedstrijdtactiek’  nemen we door en daarna rustig inlopen in het bos. Enkele minuten voor de start verzamelen we ons bij het startpunt. Ik zie gelukkig een hoop bekende gezichten, maar ook veel strakke en afgetrainde lijven. Ik denk nog:"Hoor ik hier wel tussen?" Het voelt een beetje alsof ik met de grote mensen mag meedoen.

Het idee is om de eerste dag nog niet alles te geven. De eerste vijf kilometers gingen desondanks wel wat snel. Rustig lopen met de hartslag onder de 170. Bij de heuveltjes gaat de hartslag iets omhoog, maar daarna neem ik ook snel wat gas terug. Ik loop lekker kletsend door met de dames en onze strijdmakker Joop. Dat gaat goed! Na tien kilometer lopen we nog steeds soepel. Het einde komt in zicht.

Van links naar rechts: Jolanda van der Bles, Hèlène Geers, Gerrie Poelarends, Grada Boschker en Ingrid Roodink

Ingrid krijgt het op het laatste stuk, het Asselse pad, zwaar waardoor Joop bij haar blijft. Hélène gaat super en loopt al kletsend met de andere lopers lekker door. Twee gezellige mannen sluiten bij  me aan. "Ben jij van dat spandoek van Vrouwenpower?" "Ja!": zeg ik. De mannen natuurlijk blij dat ze me eindelijk ingelopen hadden, want ze zochten ‘sjans’. Nou dan hebben ze pech, want ik ga aan het einde van dit pad versnellen en weg was ik!

Image

Op het laatste stuk nog wat aanmoedigingen van trouwe supporters. Jongens, bedankt! De laatste paar meters op de baan met op de achtergrond de muziek van de GreenstreetBoys. Ja, dan vlieg je en ben je zo binnen. Geen supertijd, maar geweldig gelopen. Wat een mooie ervaring en een mooi parcours. Heel goed afgezet bijvoorbeeld. Ik hoop dat ik zaterdag en alle andere dagen van dit weekend weer zo’n dag mag meemaken.

Jolanda van der Bles