De weersverwachting belooft niet veel goeds, maar ja, ik heb me nu eenmaal aangemeld voor de Kwart Marathon van Aalten (10.5km), dus meedoen zal ik. Bovendien: ik heb woensdag nog een uur in de gutsende regen gelopen met de loopgroep. Ervaring met lopen in slecht weer heb ik.
Juist als ik iets na vieren aankom (de start is om vijf uur ’s middags), heeft de al lang aangekondigde regen ook de Achterhoek bereikt. Naarmate de tijd tot de start verstrijkt gaat het harder regenen. Van de warming-up komt niet veel terecht. Samen met lotgenoten wat rekken en strekken onder grote bomen of onder de carport van nabij gelegen huizen. De organisatie zorgt in allerijl voor partytenten, zodat de laatste minuten voor de start droog kunnen worden doorgebracht. Iedereen is al kletsnat, maar toch: een fijn gebaar! De speaker kan er ondertussen geen genoeg van krijgen om het vele mooie groen in Aalten en omstreken aan te prijzen. Zo is de vele regen van de laatste tijd toch nog ergens goed voor.
Als het startschot klinkt, gaan de hemelsluizen pas echt open! Het is werkelijk beestenweer als een paar honderd lopers van start gaan voor hun 10.5 km of halve marathon. Ik merk dat het gebrek aan een goede voorbereiding het mij lastig maakt om in mijn ritme te komen. Ik beloof mezelf dat ik voortaan – weer of geen weer – altijd een goede warming-up zal doen. Daar heb ik nu echter niets aan, dus probeer ik er maar het beste van te maken. Links en rechts word ik echter ingehaald en voorbijgelopen. Je kunt wel merken dat de echte recreanten thuis zijn gebleven, denk ik bij mezelf, terwijl ik na ruim 2 km op een onverhard pad met enorme plassen terecht kom. Moederziel alleen tussen de koeien in het buitengebied van Aalten Niemand langs het parcours om me aan te moedigen en geen ruitenwissers op mijn brillenglazen. Wat doe ik hier eigenlijk?
Net bijtijds maak ik mij los van deze sombere gedachten. In de loopgroep lopen we toch altijd met de P van Plezier? Nou dan: doorgaan, na regen komt zonneschijn. En bovendien: hoe sneller je loopt, des te eerder je een warme douche kunt nemen. Dit geeft me nieuwe energie en voor ik er erg in heb passeer ik het 5 kmpunt. Bijna op de helft. Ik haal nu enkele lopers in en krijg eigenlijk wel lol in de extreme omstandigheden. Ik heb medelijden met de parcourswachten (of hoe die mensen ook genoemd worden). Zij staan daar maar te verkleumen in hun regenpak en wij kunnen ons tenminste warmlopen!
In de verte hoor ik de speaker alweer zijn niet aflatende woordenstroom over de niet aanwezige massa uitstorten. Zo, nog even aanzetten voor de laatste 1500m en daar zie ik in de verte de finish al. Als de klok op 56.49 staat ben ik binnen. Daar wacht iemand van de organisatie met een origineel aandenken aan deze gedenkwaardige tocht: voor iedere deelnemer is er een droge handdoek met opschrift! Over een voorgevoel gesproken….
Nemi van der Reest